Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/2449 Esas 2022/1044 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Çocuğun cinsel istismarı suçundan mahkumiyet, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan beraat

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınıp, O Yer Cumhuriyet Savcısının sunduğu dilekçe içeriğinden kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan beraat hükmünü temyiz ettiği gözetilerek dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Mağdure de mevcut akıl hastalığıyla ilgili aldırılan raporların içerikleri itibarıyla yeterli olmadıklarının anlaşılması karşısında mağdurenin dava dosyasıyla birlikte İstanbul Adli Tıp Kurumu 6. İhtisas Kuruluna sevk edilerek suç tarihinde herhangi bir akıl hastalığı veya akıl zayıflığı bulunup bulunmadığı, şayet varsa bu durumun hekim olmayanlar ile kendisini tanıyanlar veya çevresinde yaşayanlarca anlaşılıp anlaşılamayacağı, mağduru bulunduğu eyleme karşı beden veya ruh bakımından kendisini savunup savunamayacağı hususlarında yeniden rapor alınıp sonucuna göre sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 30. maddesinde düzenlenen hata hükümlerinin uygulanma koşullarının bulunup bulunmadığı da tartışıldıktan sonra atılı suçlarla ilgili hukuki durumunun tayin ve takdiri gerekirken eksik araştırma ile yazılı şekilde hükümler kurulması,
Kanuna aykırı, sanık müdafisi ile O yer Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 09.02.2022 tarihinde Üye ...'ın karşı oyu ve oy çokluğu ile karar verildi.

KARŞI OY

Sanık ... hakkında on yedi yaşında ve akıl hastası olan mağdur ...'yı İzmir ilinden alıp Kemalpaşa ilçesinde bulunan bir eve götürerek cinsel istismarda bulunma ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarını işlediği iddiasıyla görülen davada;
Olay nedeniyle alınan;
11.10.2011 tarihli Manisa Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Hastanesinin uzman psikiyatr ve çocuk psikologlarından oluşan heyetince düzenlenen raporunda mağdurun hafif mental retarde, 50-55 IQ zeka seviyesine sahip olup fiilin anlam ve sonuçlarını algılama yeteneğinin yeterince gelişmediği,
08.03.2012 tarihli Manisa Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Hastanesinin uzman psikiyatr ve çocuk psikologlarından oluşan heyetince düzenlenen raporunda yukarıda tespit edilen hususlara ilaveten başka kanıtlarla desteklenmediği takdirde ifadelerine itibarın kısıtlı olacağı,
12.09.2012 tarihli Adli Tıp Kurumu 6. İhtisas Kurulunun raporunda ise 17.08.2012 günü yapılan muayene ve gözlemi üzerine kişinin muayene sırasındaki negativist tavrı nedeniyle tam olarak kooperasyon kurulamadığından mağduru bulunduğu olayla ilgili olarak ruh sağlığının değerlendirilemediği belirtilmiş,
22.06.2012 tarihli Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Erişkin Psikolojisi Adli Kurulu tarafından düzenlenen raporda mağdurun orta düzey mental retarde, akli dengesinin akıllıca yaşam sürmek için yeterli olmadığı, iradesinin verdiği kararlar ve hareketleri üzerinde etki yapmayacağı, kendi işlerini görecek güce sahip olmadığı, sürekli yardıma muhtaç olduğu, başkalarının emniyetini tehdit etmediği, koruma altına alınmayacağı, hastalığının doğuştan ve kronik seyirli olduğu, vasi tayini gerektiği, hakimlikçe dinlenmesinde yarar olmayacağı belirtilmiş,
09.05.2014 tarihli Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Erişkin Psikolojisi Adli Kurulu tarafından düzenlenen önceki günlü uzman görüşlerinin de değerlendirildiği raporda ise; IQ puanının 53 olup, orta düzeyde zeka geriliğinin mevcut olduğu, "... Duygu durumunun ılımlı depresif, duygu dışa vurumunun oldukça kısıtlı olduğu, konuşma hızının yavaş, ses tonunun alçak olduğu, düşünce içeriğinde fakirlik enkapasite, dürtü denetiminde bozukluk olduğu... İfadeleri güvenilir bulunmamıştır." şeklinde tespitlerinden sonra mağdurun orta düzeyde zeka geriliği nedeniyle ifadelerine itibar edilemediği, ayrıca yatarak tedavi görmesine neden olan psikotik bozukluk tanısına dair kesin fikir oluşturulamadığından gözetim altına alınması ve gözlem süresi sonrasında sağlık kurulu tarafından yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir.
Mağdurun duruşmada alınan beyanında sorulan birçok soruyu anlamadığı, yanıt veremediği bir kısım sorulara başını sallayarak yada "cık" diye cevapladığı, mağdurun yönlendirmeye çok müsait olduğunun mahkeme heyetince de tespit edildiği,
Yine mağdurun beyanını alındığı duruşmaya katılan uzman psikoloğun değerlendirmesinde de günlük sorulara cevap verdiği ancak zaman ve mekan anlayışının bulunmadığı, olayların farkında olmadığı olayı ayrıntıları ile anlatamadığı belirtilmiştir.
Sayın çoğunluk tarafından sanığın mahkumiyetine ilişkin ilk derece mahkemesi kararı mağdurun yeniden İstanbul Adli Tıp Kurulu 6. İhtisas Kuruluna sevk edilerek akıl hastalığı veya akıl zayıflığı bulunup bulunmadığı, şayet varsa bu durumun hekim olmayanlarca anlaşılıp anlaşılamayacağı, mağduru bulunduğu eyleme karşı beden veya ruh bakımından kendini savunup savunamayacağı hususlarında yeniden rapor aldırılarak sanık hakkında TCK'nın 30. Maddesinde düzenlenen hata hükümlerinin uygulama koşullarının bulunup bulunmadığının tartışılması yönünden bozulmasına karar verilmiştir.
Yukarıda ayrıntıları belirtilen rapor içerikleri ve uzman bilirkişi beyanından anlaşılacağı üzere mağdurun orta düzeyde mental retarde olup kendisine karşı gerçekleştirilen cinsel saldırı ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarını algılama yeteneğinin bulunmadığı, başka kanıtlarla desteklenmeden beyanlarına itibar edilemeyeceği, kendi işlerini görecek güce sahip olmadığı, sürekli yardıma muhtaç olduğu ve iradesinin verdiği kararlar ve hareketleri üzerinde etki yapmayacağı hususları belirlenmiş olduğundan on beş- on sekiz yaş aralığındaki mağdurun hukuken geçerli bir rızasından söz edilemeyeceği kuşkusuzdur.
Bozma gerekçesinde mevcut raporların yetersiz olduğu vurgulanmış ise de yöntemince alınan ve alanında yetkin kurullarca düzenlenen rapor içeriklerinde mağdurdaki akıl hastalığının mevcudiyeti belirlenmiş, kendisine karşı işlenen suçların anlam ve sonuçlarını algılamayamayacağı, dolayısıyla eyleme karşı kendini savunmasının söz konusu olamayacağı açıkça ifade edilmiştir.
Mağdurdaki akıl hastalığının hekim olmayanlarca anlaşılıp anlaşılamayacağı konusuna gelince; Mağdurun dosya içeriğinden belirlenen dış görünümü, duruşmada mağdur ile yüz yüze gelen ve olaya ilişkin ifadesini almak çabasındaki mahkeme heyetinin duruşma zaptına yansıyan kanaati ile duruşmaya katılan ve mağdur ile görüşme yapan uzman psikolog görüşüne göre mağdurdaki akıl hastalığının kurulan ilk iletişim anında dahi anlaşılır olduğu, uğradığı cinsel istismar eylemi nedeniyle dezavantajlı konumda olan mağdurun on yılı aşkın süre önce maruz kaldığı olay nedeniyle daha önce birçok kez sağlık kuruluşlarına sevk edilip muayenesinin yapılmış olduğu göz önüne alınarak aynı konularda yeniden raporlar alınmasına gerek bulunmaması nedeniyle hükmün bozulması yönündeki sayın çoğunluk görüşüne katılmıyorum.