İmar kirliliğine neden olma - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2018/7641 Esas 2019/16508 Karar Sayılı İlamı

18. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/7641
Karar No: 2019/16508
Karar Tarihi: 26.11.2019

İmar kirliliğine neden olma - Yargıtay 18. Ceza Dairesi 2018/7641 Esas 2019/16508 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davada, imar kirliliğine neden olma suçundan sanık hakkında beraat kararı verilmiştir. Temyiz edilen kararda, müştekinin katılma isteği hakkında karar verilmemesi ve suçtan zarar gören müştekinin haklarının kullanımının sağlanmaması nedeniyle CMK'ya aykırılık bulunmuştur. Mahkeme kararlarının inandırıcı ve temyiz denetimine uygun olması gerektiği vurgulanarak, mahkemenin verdiği kararın yetersiz ve kanuni temelden yoksun olduğuna hükmedilmiştir. Kararda, Anayasa'nın 141/3, CMK'nın 34, 230 ve 1412 sayılı CMUK’nın 308/7. maddeleri gereğince hüküm verilirken, hangi kanıtlara dayandığı, sanığın hangi eylemlerinin suç sayıldığı, cezada artırım ve indirim gerektiren nedenlerin kanuni bağlamda tartışılması gerektiği belirtilmiştir. CMK'nın 233. ve 234. maddeleri gereğince suçtan zarar gören müştekinin sahip olduğu hakların kullanımının sağlanması gerektiği de vurgulanmıştır. Kanun maddeleri: Anayasa'nın 141/3, CMK'nın 34, 230 ve 1412 sayılı CMUK’nın 308/7., 238/3., 237/2., 260/1. maddeleri.

18. Ceza Dairesi 2018/7641 E. , 2019/16508 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : İmar kirliliğine neden olma
HÜKÜM : Beraat

KARAR

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre, duruşmada davaya katılmak istediğini bildiren müşteki ...’ın katılma isteği hakkında karar verilmeyerek, CMK"nın 238/3. maddesine aykırı davranılmış ise de; CMK"nın 237/2. maddesi gereğince suçtan doğrudan zarar gören müşteki ...’ın katılan sıfatıyla davaya kabulüne karar verilerek ve suçtan zarar gören müşteki kurum ...’nın CMK 260/1. maddesi uyarınca kararı temyiz yetkisi bulunduğu kabul edilerek, dosya görüşüldü:
1- Temyiz dilekçesinin süresi içinde verilmediği anlaşıldığından, 5320 sayılı Kanun"un 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddeleri uyarınca O Yer Cumhuriyet Savcısı"nın tebliğnameye aykırı olarak TEMYİZ İSTEĞİNİN REDDİNE,
2- Katılan ve müşteki vekilinin temyizinde;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
1- Anayasanın 141/3, CMK’nın 34, 230 ve 1412 sayılı CMUK’nın 308/7. maddeleri uyarınca, mahkeme kararlarının sanıkları, mağdurları, Cumhuriyet Savcısını ve de herkesi inandıracak ve temyiz denetimine olanak verecek biçimde olması gerekir. Yargıtay"ın gerekçelerde tutarlık denetimini yapabilmesi için; kararın dayandığı tüm veriler ile bu veriler konusunda mahkemenin ulaştığı sonuçların, iddianamenin, savunma ile mağdur ve tanık anlatımlarına ilişkin değerlendirmelerin, hangi kanıtlara hangi nedenle üstünlük tanındığının açık olarak, hükmün gerekçesine yansıtılması ve mahkemece ulaşılan vicdani kanı sonucunda, sanığın hangi eylemlerinin suç sayıldığı açıklandıktan sonra kabul edilen bu eylemlerin hukuki nitelendirilmesinin yapılması, cezada artırım ve indirim gerektiren nedenlerin kanuni bağlamda tartışılması gerektiği gözetilmeden, kanuni temelden yoksun yetersiz gerekçeyle karar verilmesi,
2- Suçtan zarar gören müşteki ..."nın CMK"nın 233. ve 234. maddeleri gereğince kovuşturma evresinde sahip olduğu davaya katılma ve diğer haklarını kullanabilmesi için duruşmadan haberdar edilmesi gerektiği halde, usulen dava ve duruşmalar bildirilmeden, davaya katılma ve CMK"nın mağdur ve katılanlar için öngördüğü haklardan yararlanma olanağı sağlanmadan yargılamaya devam edilerek yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kanuna aykırı, katılan ... ve müşteki ... vekilinin temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden, tebliğnameye uygun olarak başkaca yönleri incelenmeksizin HÜKMÜN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 26/11/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.