Esas No: 2021/10813
Karar No: 2022/1120
Karar Tarihi: 10.02.2022
Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/10813 Esas 2022/1120 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Asliye Ceza Mahkemesi tarafından çocuğun cinsel istismarı ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarına ilişkin mahkumiyet hükmü verildi. Ancak yapılan temyiz başvurusu sonucunda, Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına bildirimde bulunulmasının zorunlu olmadığına dair alınan karar nedeniyle Bakanlık vekilinin davaya katılma ve hükümlerin temyiz etme hakkı bulunmadığı belirlendi. Sanık müdafisinin temyiz isteminde ise, suçun üst sınırı itibarıyla dosya kapsamına göre sarkıntılık düzeyini aşan bu suç ile bağlantılı şekilde işlenen kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçu ile ilgili görevsizlik kararı verilmesi gerektiği vurgulandı. Ancak bunun yerine hükümlerin kurulması nedeniyle kararın kanuna aykırı olduğu ve bozulması gerektiği belirtildi. Kanunlar olarak, Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanun (6284 sayılı), Türk Ceza Kanunu (5237 sayılı), Cinsel Dokunulmazlığa Karşı Suçlarda Değişiklik Yapan Kanun (6545 sayılı), Ceza Muhakemesi Kanunu (5271 sayılı) ve Adli Yargı İlk Derece Mahkemeleri İle Bölge Adliye Mahkemelerinin Kuruluş, Görev ve Yetkilerine Dair Kanun (5235 sayılı) gösterildi.
"İçtihat Metni"
İNCELENEN KARARIN;
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Mahkumiyet
İlk derece mahkemesince bozma üzerine verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Bakanlık vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi uyarınca davaya katılma hakkı bulunan Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına yokluğunda yapılan yargılamaya ilişkin olarak mahkemelerce re'sen ihbarda bulunulmasının zorunlu olup olmadığı hususunda Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunca yapılan toplantı sonucunda verilen 13.12.2019 gün ve 2019/6 Esas, 2019/7 sayılı içtihadı birleştirme kararı ile Bakanlığa bildirimde bulunulmasının zorunlu olmadığının kabul edilmesi ve 5271 sayılı CMK'nın 237/2. maddesine göre kanun yolu muhakemesinde bulunulamayacağının anlaşılması karşısında, Bakanlık vekilinin davaya katılma ve hükümleri temyize hakkı bulunmadığından, vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi gereğince REDDİNE.
Sanık müdafisinin temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Çocuğun cinsel istismarı suçunu düzenleyen 5237 sayılı TCK'nın 103/1. maddesinde 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren ve cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarda değişiklik yapan 6545 sayılı Kanunla yapılan değişiklik sonrası öngörülen cezanın üst sınırı itibarıyla dosya kapsamına göre sarkıntılık düzeyini aşan bu suç ile bağlantılı şekilde işlenen kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçuyla ilgili davaya bakma, delilleri değerlendirme ve suç vasfının tayini ile buna göre lehe kanunu belirleme görevinin üst dereceli Ağır Ceza Mahkemesine ait olduğu gözetilerek 5235 sayılı Kanunun 12 ve 5271 sayılı CMK'nın 4. maddeleri gereğince görevsizlik kararı verilmesi gerekirken yargılama devamla yazılı şekilde hükümler kurulması,
Kanuna aykırı, sanık müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, esası incelenmeyen hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 10.02.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
Sayın kullanıcılarımız, siteden kaldırılmasını istediğiniz karar için veya isim düzeltmeleri için bilgi@abakusyazilim.com.tr adresine mail göndererek bildirimde bulunabilirsiniz.
