Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2015/5664 Esas 2016/2999 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat .. tarafından, davalı ... aleyhine 17/06/2010 gününde verilen dilekçe ile tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 28/10/2014 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı ve davalı vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan davalının temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1- Gerekçeli karar, davacı vekiline 14/01/2015 tarihinde, davalının temyiz dilekçesi ise 27/02/2015 tarihinde tebliğ edilmiştir. Davacı vekili kararı katılma yoluyla temyiz etmiştir. Davacı vekili .. 432/1. maddesinde yazılı onbeş günlük ve .. 427/4 ve 433/2. maddesinde belirlenen on günlük süreyi geçirdikten sonra temyiz talebinde bulunduğundan temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
2- Davalı vekilinin temyiz itirazına gelince;
Dava, haksız eylem nedeniyle maddi ve manevi zararın tazmini istemine ilişkindir. Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm davacı ve davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı vekili, davalının davacının kız kardeşi ile evli olduğunu, olay günü davalının müvekkilinin kız kardeşini darp ederken müvekkilinin engel olmaya çalıştığı sırada davalının müvekkilini de darp ettiğini belirterek müvekkilinin maddi ve manevi zararının tazminini talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece maddi tazminat isteminin kısmen kabulüne, manevi tazminat isteminin ise tam kabulüne karar verilmiştir.
818 sayılı Borçlar Kanunu"nun 53. maddesi gereği ceza mahkemesinde verilen beraat kararı hukuk hakimini bağlamaz ise de hukuk hakiminin bu bağımsızlığı sınırsız olmayıp ceza mahkemesinin maddi vakıaların belirlenmesine ilişkin mahkumiyet kararı hukuk hakimi yönünden bağlayıcı olup taraflar yönünden kesin delil niteliği taşıyacaktır.
Dosya kapsamından; .. sanık olarak yargılanan davalıya, davacıya yönelik eyleminden dolayı verilen cezadan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 29. maddesi gereği haksız tahrik indirimi yapıldığı ve hükmün Yargıtay 3. Ceza Dairesi tarafından onanarak kesinleştiği anlaşılmaktadır. Davaya konu olayda; davalının eylemini haksız tahrik altında gerçekleştirdiği maddi vakıa olarak kesinleşmiş ceza kararı ile tespit edilmiştir. Bu durumda; talep edilen manevi tazminattan matematiksel olmamak üzere bir indirim yapılması gerekirken istemin aynen kabulü doğru olmamış, bu nedenle kararın bozulması gerekmiştir.

SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda (2) nolu bentte gösterilen nedenle davalı yararına BOZULMASINA, davacının temyiz dilekçesinin ise yukarıda (1) nolu bentte gösterilen nedenle reddine ve taraflardan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 08/03/2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.