MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi

DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraflar vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin iş akdinin işveren tarafından fesh edildiği , iş veren tarafından fesih sonucunda davacının hak kazanmış olduğunu iddia ettiği fazla mesai, hafta tatili ve ulusal bayram ve genel tatil alacağının tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının talep ettiği işçilik alacaklarının ödendiğini bu nedenle açılan davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı taraflar vekillerince temyiz etmiştir.
Gerekçe:
Davalı temyizi yönünden;
Miktar ve değeri temyiz kesinlik sınırını aşmayan taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 427. maddesi uyarınca temyiz edilemez. Kesinlik sınırı kamu düzeni ile ilgilidir. Temyiz kesinlik sınırı belirlenirken yalnız dava konusu edilen taşınır malın veya alacağın değeri dikkate alınır. Faiz, icra (inkar) tazminatı, vekalet ücreti ve yargılama giderleri hesaba katılmaz.
Dosya içeriğine göre; hüküm altına alınan ve temyize konu edilen miktarın toplamı 551,83 TL olup karar tarihi itibari ile temyiz kesinlik sınırı kapsamında kaldığından davalı vekilinin temyiz isteminin 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 427, 432. maddeleri uyarınca REDDİNE,
Davacı temyizi yönünden;
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının aşağıdaki bendin dışındaki tüm temyiz itirazlarının reddine karar verilmiştir.
2-Davacının fazla çalışma alacağı bulunup bulunmadığı taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp ispatlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda iş yeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, iş yeri iç yazışmaları, delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın bu tür yazılı belgelerle ispatlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları şahit beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada gözönüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille söz konusu olabilir. Buna karşın, bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda dahi, işçinin geçerli bir yazılı belge ile bordroda yazılı olandan daha fazla çalışmayı yazılı delille ispatlaması gerekir. Bordrolarda tahakkuk bulunmasına rağmen bordroların imzasız olması halinde ise, varsa ilgili dönem banka ve tüm ödeme kayıtları celp edilmeli ve ödendiği tespit edilen miktarlar yapılan hesaplamadan mahsup edilmelidir.
Fazla çalışmanın yazılı delil ya da tanıkla ispatı imkan dahilindedir. İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan tanıkların anlatımlarına değer verilemez.
Fazla çalışmanın belirlenmesinde 4857 sayılı İş Kanunu"nun 68. maddesi uyarınca ara dinlenme sürelerinin dikkate alınması gerekir.
4857 sayılı İş Kanunu"nun 46. maddesinde, işçinin tatil gününden önce aynı kanunun 63. maddesine göre belirlenmiş olan iş günlerinde çalışmış olması koşuluyla, yedi günlük zaman dilimi içinde yirmidört saat dinlenme hakkının bulunduğu belirtilmiş, işçinin hafta tatili gününde çalışma karşılığı olmaksızın bir günlük ücrete hak kazanacağı da 46. maddenin ikinci fıkrasında hüküm altına alınmıştır. Hafta tatili gününde çalıştığını iddia eden işçi, bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda yer alan hafta tatili ücreti ödemesinin yapıldığı varsayılır. Bordroda ilgili bölümünün boş olması ya da bordronun imza taşımaması halinde, işçi hafta tatilinde çalışma yaptığını her türlü delille ispat edebilir.
Somut olayda; davacının Aydın bölgesindeki baz istasyonlarının bakım ve arıza işlerini yapan bir ekipte çalıştığı anlaşılmaktadır. Davacının fazla çalışma talebi Mahkemece ‘’Maksimo kayıtlarının çözümü teknik beceri gerektiğinden bilirkişi incelemesi yapılmış. Bilirkişi raporuna göre maksimo kayıtlarında davacının fazla mesai yaptığını gösteren kaydın olmadığı, arıza başlangıç ve bitiş kayıtlarının olduğu rapor edilmiştir. Dinlenen tanık anlatımlarına göre de fazla mesai alacağı ispat edilemediğinden..’’ gerekçesiyle fazla çalışma talebinin reddine karar verilmiştir. Kayıtlar üzerinde yapılan inceleme sonucu düzenlenen bilirkişi raporunda incelemesi yapılan Excell dosyası üzerinde tüm bilgilerin aktarıldığı ana programın bir yan dosyasıdır. Bundan dolayı, yapılan çalışmaların ayrıntıları görülemediği belirtilmiş , Maximo kayıtlarıyla amaçlananın bir işin ne kadar süreyle yapıldığı, bu işi yapan ekibin diğer işleri yapma sürelerinin kayıt altına alınması gibi bilgilerin kayıt altına alınması olduğuna yer verilmiştir. Bu halde söz konusu kayıtların ana programında yapılacak bir inceleme ile arızaya giden çalışma saatlerinin belirlenmesi olasıdır. Bu husus gözetilmeksizin talebin reddi hatalıdır.
Ayrıca beyanına başvurulan davacı tanığı ...’ın ifadesinde eksik kalan husular olmuştur. Tanığa çalışma düzeni detaylı olarak açıklattırılmalıdır. Örneğin, arıza olmadığından akşam çıkış saatinin kaç olduğu, ne kadar sıklıkta göreve gidildiği, gece göreve gidildiğinde sabah işe geç gidilip gidilmediği hususlarında beyanları alınmamıştır. Beyanlardaki eksiklikler giderilmelidir.
Öte yandan, Dairemiz incelemesinden geçen 201422706 esas sayılı dava dosyasında Denizli bölgesi ekibinde çalışan davacı işçinin, baz istasyonları bakım ekibinin şefi olarak çalıştığı sabah saat 08,30 da çalışmaya başladığı, akşam saat 19.30 da çalışması bitirdiği, bu çalışmanın haftanın 5 günü sürdüğü, cumartesi günleri saat 15.00"e kadar çalışıldığı, Davacının ekibinin arızalarda, ekibi ile takviyeye gittiği, buna göre haftada 2 kez takviyeye giderek, haftada 2-3 saat fazla çalışma yaptığının, buna göre de davacının; haftanın 4 gününde, 08,30-19,30 saatleri arasında günde 11 saat çalıştığının, 11 saati aşmayan bu çalışmada 1 saat ara dinlenmesinden yararlandığının, buna göre günde 10, haftanın 3 gününde, 30 saat çalıştığının, haftanın 2 gününde bakım ekibinin arıza ekibine takviyeye gittiğinin, bu günlerde, 1 saat daha fazla çalıştığının, bu günlerde 12 saat çalıştığı, 11 saati aşan çalışmada 1,5 saat ara dinlenmesinden yararlandığının kabul edildiği, ve günde 10,5,haftanın2 gününde, 21 saat çalışma , cumartesi günleri, 08,30-15.00 saatleri arasında, 6,5 saat çalışma, 1 saat ara dinlenmesi ile haftada,11,5 saat fazla çalışma yaptığının kabul edildiği anlaşılmıştır.
Tüm hususlar gözetilerek, dosya kapsamı yeniden bir değerlendirmeye tabi tutulup fazla çalışma alacağı hakkında bir karar verilmelidir. Eksik inceleme ile hüküm tesisi hatalı olup bozma sebebidir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 15.03.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.