Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : Sanıklar hakkında ayrı ayrı TCK"nın 89/1, 89/2-e, 89/3-b. maddeleri uyarınca mahkumiyetine ilişkin karar ve şikayetten vazgeçme nedeniyle CMK"nın 223/8. maddesi uyarınca kamu davasının düşmesine dair ek karar

Taksirle yaralama suçundan sanıkların mahkumiyetine ilişkin hüküm ve kamu davasının şikayet yokluğu nedeniyle düşmesine ilişkin ek karar, mahalli Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık ..."in sahibi olduğu, sanık ..."nin ise işletme müdürü olduğu iş yerindeki atık kablo soyma makinasında çalışan katılanın, koruması olmayan makinaya elini kaptırarak hayati tehlike geçirecek, vücudunda kemik kırığı meydana gelecek ve organ işlevinin yitirilmesi niteliğinde yaralandığı olayda, katılanın 15/01/2016 havale tarihli dilekçesi ile sanıklar hakkındaki şikayetinden vazgeçmesi üzerine, 29/01/2016 tarihli ek kararla açılan kamu davasının düşmesine karar verildiği, 08/12/2015 tarihli hükme yönelik temyiz talebinde bulunan sanıkların ise, mahalli Cumhuriyet savcısının ek karara yönelik temyiz talebine karşı cevap dilekçesi sunarak, şikayetten vazgeçme nedeniyle düşme kararı verilmesinin yerinde olduğunu belirterek kararın onanmasını talep ettikleri anlaşılmakla, sanıkların 08/12/2015 tarihli hükme yönelik temyiz taleplerinden vazgeçtikleri değerlendirilerek yapılan incelemede;
Katılanın hükümden sonra sanıklar hakkında şikayetten vazgeçmesine karşın, yerel mahkeme dosyadan el çektiğinden ek kararla düşme kararı verilemeyeceği anlaşılmakla, kamu davasının düşmesine ilişkin 29/01/2016 tarihli ek karar kaldırılarak yapılan incelemede;
Sanıkların üzerine atılı taksirle yaralama suçu TCK"nın 89. maddesinde hükme bağlanmış olup aynı maddenin 5. fıkrası gereğince 1. fıkrası kapsamı dışında bulunan bilinçli taksir hali hariç şikayete tabi olduğu, 08/12/2015 tarihli hükümden sonra katılanın 15/01/2016 havale tarihli dilekçesiyle şikayetten vazgeçtiğini beyan ettiği, sanık ... ile sanık ... müdafii tarafından da 20/01/2016 tarihli dilekçeler ile vazgeçmenin kabul edildiği, dosya içeriği itibariyle de CMK"nın 223/9. maddesindeki derhal beraat kararı verilmesini gerektirir şartların bulunmadığı anlaşılmakla; hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; sanıklar hakkındaki davanın TCK"nın 73/4. ve CMK"nın 223. maddeleri gereğince DÜŞMESİNE; 15/092020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.