MAHKEMESİ :İş Mahkemesi


Davacı, Kuruma başvuru tarihi itibariyle yaşlılık aylığı almaya hak kazandığının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin reddine karar vermiştir.
Hükmün, davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okundu, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar verildi.

K A R A R

Dava, davacının davalı Kuruma başvuru tarihi itibariyle emeklilik şartlarını taşıdığının ve talep tarihinden itibaren davacıya yaşlılık aylığı bağlanması gerektiğinin tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, davacının vergi mükellefiyetinin bulunmadığı tarihlerde sigortalı kabul edilmesinin mümkün olmadığı belirtilerek davanın reddine karar verilmiştir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden, davacının 03/01/1989-17/02/1989 ve 15/01/1990- 27/04/1993 tarihleri arasında vergi mükellefiyetinin bulunduğu, 31/12/1998-23/06/2008 tarihleri arasında... Ltd. Şti."nin ortağı olduğu, 23/06/2000 tarihinden itibaren de... Ltd. Şti. ortaklığının devam ettiği, 06/06/1990 tarihinde Kurum kayıtlarına intikal eden giriş bildirgesi ile 03/01/1989 tarihi itibariyle tescilinin yapıldığı, tahsis talebinde bulunduğu 29/12/2014 tarihine kadar da sigortalılığının devam ettirilerek yıllar içinde tüm primlerin davacıdan tahsil edildiği, davacının 04/09/1985-06/03/1987 tarihleri arasındaki 225 gün askerlik süresini borçlandığı, davacının tahsis talebinde bulunmasından sonra Kurum tarafından kayıtların yeniden incelenmesi ile sigortalılık tarihlerinin yukarıda belirtilen vergi mükellefiyet ve şirket ortaklığı sürelerine göre yeniden düzenlendiği ve tahsis talebinin yeniden düzenlenen bu sigortalılık sürelerine göre reddedildiği anlaşılmaktadır.
Somut olayda; davalı Kurumun geçmişe yönelik olarak davacının vergi mükellefiyetinin bulunmadığı dönemleri de kapsar şekilde tüm primleri tahsil etmesi ve uzun süre bu primleri kullanması, davacıyı tescil edip sigortalılığı konusunda umut verdikten sonra davacının sigortalılığını iptal etmesi Medeni Kanun’un 2. maddesinde ifadesini bulan objektif iyi niyet kurallarıyla bağdaşmaz. Nitekim, Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 01.10.1997 gün ve E: 1997/10-578, K: 1997/758; 24.09.2003 gün ve 2003/10-489, 2003/490 sayılı kararı da bu doğrultudadır.
Yapılacak iş, davacının 03/01/1989-29/12/2014 tarihleri arasında Bağ-Kur sigortalısı olduğunu kabul edip tahsis talep tarihinde yaşılılık aylığı koşullarının oluşup oluşmadığını buna göre değerlendirmek ve sonucuna göre karar vermekten ibarettir.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde karar verilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davacı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ:Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine,
28/09/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.