Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/15355 Esas 2019/22122 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/15355
Karar No: 2019/22122
Karar Tarihi: 03.12.2019

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/15355 Esas 2019/22122 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davada, sanık kasten yaralama suçundan mahkum edilmiştir. Ancak, sanığın adli sicil kaydındaki en ağır olan bir ilamın yerine daha az ceza gerektiren bir ilamın esas alınması nedeniyle, mahkemece bozma istenilmiştir. Bununla birlikte, tekerrüre esas alınan ilamda tekerrür hükümlerinin uygulanması gerektiği nedeniyle, ikinci kez mükerrirliğe karar verilmesi gerektiği belirtilmiştir. Mahkemenin hatalı uygulaması nedeniyle, sanık lehine haksız tahrik hükümlerinin asgari oranda uygulanmamıştır.
Ayrıca, sanığın kasti suçtan verilen hapis cezasına mahkumiyetinin kanuni sonucu olarak, Anayasa Mahkemesinin bazı ibareleri iptal edilmiş olan 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir.
Kararda, 5275 sayılı Kanun'un 108/3. maddesi ve 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi açıkça belirtilmiştir.

3. Ceza Dairesi 2019/15355 E. , 2019/22122 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanığın adli sicil kaydındaki en ağır ilam olan Konya 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 22.11.2010 tarihli 2010/373 Esas ve 2010/792 Karar sayılı ilamının tekerrüre esas alınması gerekirken sanık hakkında daha az cezayı gerektiren Konya 6. Sulh Ceza Mahkemesinin 21.02.2014 tarihli 2013/336 Esas ve 2014/153 Karar sayılı ilamının tekerrüre esas alınması yönünden bozma istenilmiş ise de; mahkemece tekerrüre esas alınan ilamda tekerrür hükümlerinin uygulanması 5275 sayılı Kanun"un 108/3. maddesi gereğince ikinci kez mükerrirliğe karar verilmesi gerektiği nedeniyle tebliğnamedeki bozma görüşüne iştirak edilmemiştir.
1) Aralarında çıkan tartışma sonucunda sanığın müştekiye karşı yaralama eylemi nedeniyle mahkumiyet kararı verilen olayda, tarafların ilk haksız hareketin hangi taraftan geldiği hususunda farklı beyanlarda bulunduğu ve hazırlık aşamasında dinlenmiş olan tanık anlatımının bu hususta yeterli olmadığı olayda, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarihli ve 2002/4-238 Esas, 2002-367 sayılı Kararı uyarınca ve bu kararla uyumlu Ceza Dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında kabul edildiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediğinde, şüpheli kalan bu halin sanık lehine 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin asgari oranda uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
2) Sanık hakkında tekerrüre esas alınan hükümde 5237 sayılı TCK"nin 58. maddesinin uygulanması karşısında, incelemeye konu dosyada 5275 sayılı Kanun"un 108/3. maddesi gereğince ikinci defa tekerrür hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
3) Kasti suçtan verilen hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak, Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın ve o yer Cumhuriyet savcısının temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 03.12.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.