MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 3. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 13/12/2016 tarih ve 2015/277 E. - 2016/413 K. sayılı kararın davalı Kurum vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi"nce verilen 18/10/2018 tarih ve 2018/337 E. - 2018/1066 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davalı Kurum vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili şirketin "PUF" esas ibareli tanımış markaların sahibi olduğunu, davalının, bu markalar ile karıştırma ihtimali bulunacak derecede benzer nitelikteki "HULA HOOPS PUFT" ibaresini marka olarak tescil ettirmek üzere davalı Kuruma başvuruda bulunduğunu, başvuruya itirazlarının nihai olarak YİDK tarafından reddedildiğini, oysa müvekkiline ait PUF ürününü içerir 2005/00131 sayılı endüstriyel tasarım başvurusu olduğunu, PUF markası için yurtdışı başvurularının bulunduğunu, marka başvurusunun davacının PUF markaları ile iltibas yarattığını, bu sebeple yapılan itirazın haksız olarak YİDK tarafından reddedildiğini, dava konusu markanın kapsadığı 29 ve 30. sınıf mallar bakımından taraf markalarının mallarının aynı/aynı tür olduğunu, 31. sınıfın da müvekkiline ait sınıflarla benzerlik gösterdiğini ileri sürerek 2015-M-4613 sayılı YİDK kararının iptaline, tescili halinde markanın hükümsüzlüğüne ve sicilden terkinine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı Kurum vekili, dava konusu marka başvurusuna ilişkin YİDK kararının hukuka ve usule uygun olduğunu, savunarak, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Davalı Şirket cevap vermemiştir.
İlk derece mahkemesince iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, dava konusu marka başvurusu kapsamında bulunan 29. ve 30. sınıftaki emtiaların davacının mesnet markaları kapsamında yer alan emtialar ile aynı/aynı tür olduğu, 31. sınıf emtiaların ise, davacının mesnet markaları kapsamında bulunmadığı, davaya konu markaların üzerinde kullanıldıkları emtianın günlük hayatta çok tüketilen ve alıcısı geniş bir halk kitlesi olan gıda maddeleri olduğu, tüketicilerin bir başka lider marka altında PUF markalı ürünleri gördüğünde markalar arasında bağlantı kurma ihtimali dâhil markaları karıştırma ihtimalinin bulunduğu, neticede markaların karşılaştırılması durumunda orta seviyedeki tüketici bakımından görsel, işitsel ve kavramsal olarak aynı olmasa dahi benzer etki oluşturacağı, 29 ile 30. sınıflar için taraf markaları arasında KHK 8/1-b maddesi anlamında iltibas oluştuğu gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne, TPMK YİDK"in 2015-M-4613 sayılı kararının 29 ve 30. sınıflar yönünden kısmen iptaline, 2014/43227 sayılı markanın tescil edilmediğinden hükümsüzlüğüne ilişkin karar verilmesine yer olmadığına, fazlaya dair istemlerin reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalı Kurum vekili istinaf etmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesince tüm dosya kapsamına göre, mahkemenin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle istinaf isteminin esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalı Kurum vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalı Kurum vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 18,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalı Kurum"dan alınmasına, 21/01/2020 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.