Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki alacaklı tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü :
Türk Ticaret Kanunu’nun 662.maddesi zamanaşımının hangi sebeplerle kesileceğini sınırlı bir şekilde açıklamıştır. Anılan maddede zamanaşımını kesen sebepler sayılırken dava açılmasının da zamanaşımını keseceği belirtilmiştir. Maddede yalnızca mücerret dava açılmasından söz edilmesine, bu davanın kimin tarafından açılması gerektiğine ilişkin madde metninde bir açıklık bulunmamasına, esasen borçlu tarafından açılan davada alacaklı durumunda bulunan davalının iddiasını def’i yolu ile de ileri sürmesinin mümkün bulunmasına göre, borçlu tarafından alacaklı aleyhine açılan menfi tespit davasında alacaklının iddiasını def’i yoluyla ileri sürmesi halinde zamanaşımını kestiğinin kabulü gerekir. Nitekim Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 22.4.1994 tarih, 1981/10-11-716 Esas, 1994/141 karar ve yine 20.11.1996 gün ve 1996/12-654 Esas, 1996/805 karar sayılı kararlarında da aynı ilke kabul edilmiştir.
Somut  olayda  borçlu tarafından 12.03.2001 tarihinde menfi tespit  davası açıldığı ,alacaklının anılan davada verdiği cevap dilekçesi ile davanın reddini talep ederek alacak iddiasında bulunduğu ve 03.07.2008 tarihinde davanın reddine karar verildiği görülmüştür. O halde mahkemece işin mahiyeti nazara alınarak duruşma açılıp, taraf delilleri toplanarak, yukarıda belirtilen ilkeler ışığında, oluşacak sonuca göre bir karar vermek gerekirken, eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsizdir. 
SONUÇ :Alacaklının temyiz itirazlarının kabulü ile mahkeme kararının yukarıda yazılı nedenlerle İİK.366. ve HUMK.428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), 09/02/2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.