MAHKEMESİ : DİDİM(YENİHİSAR) 2. ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 13/02/2014
NUMARASI : 2012/361-2014/73

Taraflar arasındaki tazminat davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın reddine yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davacılar vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacılar vekili dilekçesinde; davacıların 2011 yılının yaz ayında birlikte dişlerini muayene ettirmek için davalı diş hekimi U.. D.."ın ortağı olduğu diğer davalı .."a gittiklerini, davacı Gülseren yönünden davalı U.. D.. tarafından yapılan muayene ve söylem üzerine, davacının itimat ederek alt çenesinin arka tarafına sağlı sollu ikişer adet implant, üzerlerine köprü ve protez yapılması şartıyla 2.500 Euro"ya anlaştıklarını, davacı Y.. A.. yönünden davalı tarafından yapılan muayene üzerine 8 implant üst çeneye, 8 implant alt çeneye olmak üzere 16 Alman yapımı implant takılmak ve bu implantlar üzerine ise 32 dişi tamamlayacak şekilde köprü ve protez yapılmak üzere 6.800 Euro"a anlaştıklarını, belirlenen bedelin ödenmeden dişlerin yapılmayacağının söylenmesi üzerine 9.300 Euro"nun 02/12/2011 tarihinde peşin ve nakit olarak ödendiğini, davacı G.. A.."e gerçekleştirilen uygulama sonrasında yapılması kararlaştırılan 6 adet implantın tamamının ön tarafa yapıldığını ve alt çeneye arka tarafa yapılması kararlaştırılan ikişer adet implantın yapılmadığını, bu kısmın boş bırakıldığını, yemek yerken yiyeceklerin ağzının arka tarafında bulunan boşluğa gittiğini, takılması gereken 2 implantın takılmaması nedeniyle lokmaları öncelikle ön dişleriyle çiğneyip öğütmeye çalıştığını, bu durumunun davacı için sıkıntı yarattığını, ağzında sürekli yaralar çıktığını, diş ve dişetlerinde şişlik ve kanamaları olduğunu, diğer davacı Y.. A.. yönünden dişleri takıldıktan sonra dişlerin olması gereken halinden daha küçük olduğunu, konuşmasında sıkıntı yarattığını, yemek yerken çenesinin ağrıdığını dişlerini bu şekilde kullanamayacağını farkettiğini, belirtilen bu hususların davalı diş hekimine bildirildiğini, davalının zamanla alışacaklarını söylediğini, davacıların yurt dışına gittiklerinde de şikayetlerinin devam ettiğini, 7 ay geçmesine rağmen sıkıntılarının sürdüğünü, mevcut hali ile implant ve protezlerin kabulünün mümkün olmadığını, noter kanalıyla ihtarname gönderdiklerini, davalı U.. D.."ın diş hekimi olması nedeniyle ayıplı ve kusurlu işten dolayı kişisel olarak, diğer davalı şirketin istihdam eden olarak sorumluluğunun bulunduğunu belirterek ayıplı iş nedeniyle davacı Gülseren yönünden 2.500,00 Euro dava tarihi itibariyle karşılığı 5.507,00 TL, davacı Yusuf yönünden ödenen 6.800,00 Euro dava tarihi itibariyle karşılığı 20.487,00 TL ile davacıların yaşadıkları sıkıntı,acı ve elem karşılığı ayrı ayrı 10.000,00 TL olmak üzere toplam 20.000,00 TL manevi tazminatın dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmesi talep ve dava etmiştir.
Davalılar vekili cevap dilekçesinde; davacıların iddialarının doğruyu yansıtmadığını, davacı Gülseren ile yapılan sözlü anlaşma gereği alt çeneye 6 implant ve alt full implant destekli porselen yapımı hususunda; davacı Yusuf ile alt çene 8 implant üst çene 8 implant olmak üzere 16 implant ve alt üst implant destekli porselen yapımı hususunda mutabakata varıldığını, anlaşma gereğince her iki davacının da üstlenilen işlerinin özen ve itina ile tamamlandığını, ayıplı iş bulunmadığını, davacı Yusuf ile 8.550 Euro"ya, davacı Gülseren ile 3.550 Euro"ya anlaşmaya varıldığını, davacılar tarafından 15/08/2011 tarihinde 1.000,00 TL ödeme yapıldığını, geri kalan bedelin ödenmediğini, savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece; Adli Tıp Kurumu raporuna göre; davalı tarafça yapılan implanta bağlı her hangi bir bozukluk saptanmadığı, uygulanan implantların fonksiyonel olarak tıbbi gerekleri karşıladığı, uygulama yapan davalıların kusurunun bulunmaması gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş, hüküm süresi içerisinde davacılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Uyuşmazlık, 818 sayılı Borçlar Kanunun 355 vd maddelerinde(6098 sayılı Türk Borçlar Kanununun 470 vd maddelerinde) düzenlenen eser sözleşmesinden kaynaklanmaktadır.
Taraflar arasında, davacıların dişlerine implant, köprü ve protez yapımı hususunda anlaşma yapıldığı, davalı diş hekimi tarafından uygulamanın gerçekleştirildiği; böylece, taraflar arasında eser sözleşmesi kurulduğu anlaşılmaktadır.
Eser, yüklenicinin sanat ve becerisini gerektiren bir emek sarfı ile gerçekleştirilen sonuçtur. Yüklenicinin eseri iş sahibinin yararına olacak şekilde ve ona hiçbir zarar vermeden meydana getirmesi, davalı yüklenicinin hem sadakat hem de özen borcunu kapsar. Bu arada belli bir sonucun ortaya çıkması amaçlanır. Meydana getirilen eserin, iş sahibinin beklentisini karşılamaması halinde, sözleşmedeki yarar dengesi iş sahibi aleyhine bozulmuş olur. Bu bakımdan eserin fen ve sanat kurallarına uygun, iş sahibinin beklentilerini karşılar özellikleri taşıması aranır. Aksi halde, eserin ayıplı olduğu kabul edilir. Ayıplı eseri meydana getiren yüklenici ise, ortaya çıkan ayıp ve eksikliklerden ayıba karşı tekeffül borcu nedeniyle sorumludur. İş sahibinin edimi de teslim olunan eserin bedelini ödemektir.
Yüklenici hangi yöntemi kullanırsa kullansın eserin ayıpsız olarak ortaya çıkması gerekir. Yüklenici, sadakat ve özen borcu gereğince eseri iş sahibin yararına olacak şekilde meydana getirmek zorundadır. Akdin gereği gibi veya zamanında ifasını tehlikeye koyan tüm hallerinden zamanında iş sahibine haber vermek zorundadır. Yüklenicinin genel ihbar yükümlülüğünden doğan çeşitli özel açıklama ve yol gösterme yükümlülükleri vardır.
Somut olayda; tarafların iddia ve savunmaları doğrultusunda öncelikle, davacıların Ege Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesine sevkinin sağlanarak tedaviden, yeni implant ve protez yaptırmaktan bekledikleri fayda, kullanım amacına, ağız çene ve diş yapılarına, tekniğe ve estetiğe uygun olup olmadıkları konusunda rapor tanzim edilmesi istenilmiştir.
Davacı G.. A.. yönünden verilen raporda; yapılan klinik ve radyolojik muayenesinde tasarlanmış olan tedavi şeklinin hastanın ağız yapısına ve gereksinimlerine uygun olduğu, konuşmanın normal olduğu, ancak dikey boyutun alt yüz yüksekliğinin düşük olduğu, alt ve üst arka dişler arasında temassızlık belirlendiği, yapılan estetik uygulamalar implant ve diş yaptırmaktan bekledikleri faydaya ve kullanım amacına uygun olmakla birlikte düşük dikey boyut, alt ve üst dişler arasındaki temassızlık yemek yemede zorlanma ve çenelerde hemen yorulma gibi şikayetlere neden olabileceği, ilaveten ağız bakımının yetersiz olmasına bağlı alt çenedeki implantların, etrafındaki dişetlerinde plak birikimi ve enflamasyon olduğu belirtilmiştir
Davacı Y.. A.. yönünden verilen raporda; yapılan klinik ve radyolojik muayenesinde tasarlanmış olan tedavi şeklinin hastanın ağız yapısına ve gereksinimlerine uygun olduğu, konuşmanın normal olduğu, ancak dikey boyutun alt yüz yüksekliğinin düşük olduğunun belirlendiği, yapılan prtetik uygulamalar implant ve diş yaptırmaktan bekledikleri faydaya ve kullanım amacına uygun olmakla birlikte düşük dikey boyut yemek yemede zorlanma ve çenelerde hemen yorulma gibi şikayetlere neden olabileceği belirtmiştir.
Davacılar vekili tarafından Ege Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi tarafından verilen rapora karşı itirazında; dişlerin düşük dikey boyutta ve alt üst dişlerde temassızlık olacak şekilde yapılmış olmasının hata olarak kabul edilmemesinin bilimsel gerçekliğe aykırı olduğu beyan edilmiştir.
Mahkemece; daha sonra Adli Tıp Kurumu 2. İhtisas Kurulu"ndan her iki davacı yönünden rapor alındığı; davacı G.. A.. yönünden verilen raporda; kişide implanta bağlı herhangi bir fonksiyonel bozukluk saptanmadığı, bununla birlikte implant tedavisine bağlı olarak ağrı, kanama gibi şikayetlerin gelişebileceğinin de tıbben bilindiği, incelenen panoramik röntgenogramlarda mandibular sinirin kemik yüzeyine yakın seyrettiği görülmüş olup böylesi durumlarda azı dişleri bölgesine implant uygulaması yapılması tıbben doğru olmadığından implant uygulamasını yapan diş hekimine atfı kabil bir kusur tespit edilmediği,
Davacı Y.. A.. yönünden verilen raporda; implanta bağlı herhangi bir fonksiyonel bozukluk saptanmadığı, bununla birlikte implant tedavisine bağlı olarak ağrı, kanama gibi şikayetlerin gelişebileceğinin de tıbben bilindiği, uygulanan implantlar fonksiyonel olarak tıbbi gerekleri karşılıyor olduğundan uygulamayı yapan diş hekimine atfı kabil bir kusur tespit edilmediği belirtilmiştir.
Davacılar hakkkında düzenlenen raporlar birlikte incelendiğinde; Ege Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi tarafından verilen raporlarda; tedavi neticesinde dişlerde dikey boyutun alt yüz yüksekliğinin düşük olduğu, alt ve üst arka dişler arasında temassızlık bulunduğu, yemek yemede zorlanma ve çenelerde hemen yorulma gibi şikayetlere neden olabileceği, ancak eserin hastanın ağız yapısına ve gereksinimlerine uygun ve kabul edilebilir nitelikte olduğunun açıklandığı, davacılar vekili tarafından raporlara itiraz edildiği, ancak Adli Tıp Kurumundan verilen raporlarda ise dişlerde kısalığın, dikey boyutun alt yüz yüksekliğinin düşük olmasına ilişkin inceleme yapılmadığı, diş hekimine atfı kabil kusur belirlemesi yapılmadığı anlaşılmaktadır.
O halde; belirtildiği üzere davacıların dişlerindeki dikey boyutun alt yüz yüksekliğinin düşük olması ile ilgili dosyanın yeniden konusunda uzman bilirkişilerden oluşturulacak yeni bir bilirkişi kuruluna tevdi ile tüm belge ve grafilerin incelenmesi suretiyle taraflar arasındaki anlaşma gereği davacıların dişlerinde meydana gelen eserin kabul edilebilir nitelikte olup olmadığı belirlenmeli, kabul edilebilir nitelikte olduğunun belirlenmesi halinde ayıptan dolayı indirilmesi gereken miktar bulunmalı ve hasıl olacak sonuç dairesinde hüküm tesis edilmesi gerekirken; eksik inceleme ve araştırma ile yazılı şekilde hüküm tesisi usul ve yasaya aykırı bulunmuş, bu husus bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 15.04.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.