Esas No: 2021/14220
Karar No: 2022/1196
Karar Tarihi: 14.02.2022
Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/14220 Esas 2022/1196 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir çocuğun cinsel istismarı suçuyla ilgili davada, mahkeme sanığı suçlu buldu. Ancak, suçun niteliği ve cezası nedeniyle dosyanın Ağır Ceza Mahkemesi'nde görülmesi gerektiğine karar verilmesi gerektiği belirtildi. Bu nedenle, mahkeme görevsizlik kararı vermemiş ve sanığa hüküm vermişti. Temyiz edilen kararda, Ağır Ceza Mahkemesi'nin yetkisi doğrultusunda dosyanın değerlendirilmesi gerektiği vurgulandı ve mahkeme kararı bozuldu. Çocuğun cinsel istismarı suçu, 5237 sayılı TCK'nın 103/1. maddesinde yer almaktadır ve bu madde 6545 sayılı Kanunla değiştirilmiştir. Kanun yeniliği ile cezanın üst sınırı artırılmış ve suç niteliği daha da hassas hale getirilmiştir. Kanunlar arasındaki uyum ve adaletin sağlanması adına, suçun doğru bir şekilde tanımlanması ve hükümlerin adil verilmesi için kanunların detaylı olarak incelenmesi önemlidir. Kanunda yapılan değişiklikler ve kanunların uygulanması, güncel bir şekilde takip edilmeli ve yargılama sürecinde doğru bir şekilde uygulanmalıdır.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı
HÜKÜM : Mahkumiyet
İlk derece mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Sanığın üzerine atılı çocuğun cinsel istismarı suçunu düzenleyen 5237 sayılı TCK'nın 103/1. maddesinde 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren ve cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarda değişiklik yapan 6545 sayılı Kanunla yapılan değişiklik sonrası öngörülen cezanın üst sınırı itibarıyla dosya kapsamına göre sarkıntılık düzeyini aşan eylemle ilgili davaya bakma, delilleri değerlendirme ve suç vasfının tayini ile buna göre lehe kanunu belirleme görevinin üst dereceli Ağır Ceza Mahkemesine ait olduğu gözetilerek 5235 sayılı Kanunun 12 ve 5271 sayılı CMK'nın 4. maddeleri uyarınca görevsizlik kararı verilmesi gerekirken yargılamaya devamla yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kanuna aykırı, sanık müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 14.02.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
