Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2019/6272 Esas 2019/17050 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/6272
Karar No: 2019/17050
Karar Tarihi: 26.11.2019

Hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2019/6272 Esas 2019/17050 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından mahkum edildi. Mala zarar verme suçundan verilen adli para cezasının doğrudan hükmolunan 3.000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından, sanığın temyiz istemi reddedildi. Hırsızlık suçundan verilen hüküm ise, kanunun belirlediği hak yoksunluklarının infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği belirtilerek onandı. Dosyadaki kanıtlar, gerekçeler ve hâkimin takdirine göre sanığın temyiz istemleri yerinde görülmediği için hüküm reddedildi. Kanun maddeleri ise şöyle:
- 6217 sayılı Yasa'nın 26. maddesi
-5340 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'un geçici 2. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi.

13. Ceza Dairesi 2019/6272 E. , 2019/17050 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I-Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
Doğrudan hükmolunan adli para cezasının miktar ve türüne göre; 14/04/2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31/03/2011 tarih ve 6217 sayılı Yasa"nın 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından, sanığın temyiz isteminin CMUK"nun 317. maddesi gereğince REDDİNE,
II-Sanık hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hâkimin takdirine göre sanığın temyiz istemleri yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA, 26/11/2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.