MAHKEMESİ : RİZE AİLE MAHKEMESİ
TARİHİ : 15/07/2014
NUMARASI : 2014/24-2014/240

Taraflar arasındaki (asıl davada)yoksulluk nafakası ve ziynet alacağı(birleşen davada) davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davaların ayrı ayrı kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davalı-birleşen dava davacısı tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili dilekçesinde; tarafların 29.04.2005 tarihinde evlenip 12.04.2012 tarihinde boşandıklarını, yargılama sürecinde davacı lehine aylık 200 TL tedbir nafakasına hükmedildiğini, ancak yoksulluk nafakası talep edilmediğinden davacı lehine yoksulluk nafakasına hükmedilmediğini, davacının, ev hanımı olup çalışmadığını ve hiçbir gelirinin olmadığını, davalının ise, memur olarak görev yaptığını ve ekonomik durumunun iyi olduğunu belirterek davacı lehine aylık 500 TL yoksulluk nafakasına hükmedilmesini talep ve dava etmiştir.
Davacı vekili birleşen dava dilekçesinde; taraflar arasındaki boşanma davasında davacıya ait olup davalının bozdurup kullandığı altınların dava dışı kaldığını, 2005 yılındaki düğünde davacıya önemli miktarda altın takıldığını, davacının evlenmeden önce de altınları olduğunu, davalının evlilik devam ederken davacının bilezik ve künyesini bozdurarak araç aldığını, bu aracı 5-6 ay kullanıp sattığını ve bir başka araç aldığını, bu aracı alırken davacıyı arayarak davacıya ait seti araç için peşinat yaptığını daha sonra tüm altınlarını alıp davacıya vereceğini söylediğini, ancak davalının bozdurduğu altınların yerine yenilerini almadığını,altınların 15 adet 22 ayar 248,50 gr altın bilezik, 22 ayar 30,501 gr altın bileklik, 22 ayar 51,001 gr.hasır altın takı seti, 14 ayar 13,001 gr.altın bilezik ve 2 adet 18 ayar altın yüzük olduğunu belirterek fazlaya ilişkin haklarını saklı tutarak bu ziynet eşyalarının aynen iadesini; olmadığı takdirde ise bedelinin davalıdan tahsilini dava ve talep etmiştir.
Davalı birleşen dosya davalısı cevap dilekçesinde; davacının yoksulluk nafakası talebine ilişkin olarak; talep edilen nafakayı ödeyecek gücü olmadığını, yeniden evlendiğini ve bu nedenle borçları olduğunu, davacının çay bahçesi olduğunu ve talep edilen nafakaya ihtiyacı olmadığını savunarak, davanın reddini talep etmiş;davacının ziynet alacağı talebine ilişkin olarak ise; davacının beyan ettiği 240 gr. 29.000 TL değerindeki altınları kendisinin aldığı yönündeki iddialarının doğru olmadığını, düğünlerinde kavga çıktığını ve kavganın sebebinin ise davacının babasının düğünde takılan takıları kendisinin alacağını söylemesi olduğunu, buna kendisinin ailesinin karşı çıktığını, davacının babasının düğünde annesine küfür ettiğini, bunun üzerine kavga çıktığını, davacının düğünde takılan paraları babasının aldığını açıkça beyan ettiğini, kendisinin düğün için 25.000 TL masraf yaptığını, .."tan kredi çektiğini ve borcu ödediğini, kendisinin davacıdan zorla altın almadığını, davacının rızası ile altınları alarak bozdurarak araç aldıklarını,aracı bizzat davacının kardeşinin kendilerine teslim ettiğini, daha sonra ise bu aracı davacının tanığı olan N.. G.."nin yeğenine 5.000 TL"ye sattığını, ancak paranın bir kısmını alamadığını, aldığı parayla da 9.000 TL"ye araç aldığını, kalan kısmını da maaşı ile kendisinin ödediğini, boşandıkları zaman davacıya aracı vermeyi teklif ettiğini, ancak davacının kabul etmediğini, davacının kendisinden 40.000 TL para istediğini, kendisinin de bunu kabul etmediğini belirterek, davacının talebinin Türk Medeni Kanunu"nun 178. maddesi uyarınca zamanaşımına uğradığından bahisle birleşen davanın da reddini talep etmiştir.
Mahkemece; asıl davanın kısmen kabulü ile dava tarihinden itibaren davacı lehine aylık 200 TL yoksulluk nafakasına hükmedilmesine ve nafakanın her yıl yasal faiz oranında artırılmasına; birleşen davada ise davanın kısmen kabulü ile kuyumcu bilirkişinin raporu doğrultusunda 15 adet 22 ayar 248,50 gr. bilezik(20.625,00 TL), 1 adet hasır altın takım seti 22 ayar 51,001 gr.(4.845,00 TL) altının aynen, olmadığı takdirde talep edilen toplam 25.470,00 TL"nin davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, sair temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
Ancak, Yargıtay"ın yerleşik uygulamalarına göre, hükmedilen yoksulluk nafakasının gelecek yıllarda TÜİK"in yayınladığı ÜFE oranında artırılması gerekmektedir.Bu doğrultuda mahkemece yoksulluk nafakasının ileriki yıllarda yasal faiz oranında artırılmasına karar verilmiş olması doğru görülmemiş ise de; bu hususun düzeltilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden bu yöne ilişen temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün 1.fıkrasındaki” nafakanın her yıl yasal faiz oranında artırılmasına” ifadesinin çıkarılarak; yerine “...yoksulluk nafakasının takip eden her yeni yıl için TÜİK"in yayınladığı ÜFE oranında (temyiz edenin sıfatı nedeniyle aleyhe olmaması için yasal faizi aşmayacak oranda) artırılmasına ...” ifadesinin yazılmak suretiyle hükmün düzeltilmesine ve düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 14/04/2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.