Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/18701 Esas 2020/2713 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/18701
Karar No: 2020/2713
Karar Tarihi: 11.02.2020

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/18701 Esas 2020/2713 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir kasten yaralama davasında sanık mahkum edildi. Sanığın temyiz başvurusu incelendi ve mahkumenin kararının onanması sonucuna varıldı. Ancak, sanık hakkındaki yaralama suçundan verilen cezanın belirlenmesinde hukuka aykırı davranıldığından dolayı hükmün bozulması gerektiği kararına varıldı. Sanığın eyleminden dolayı TCK'nin 86/1 maddesine göre cezai sorumluluğu ortaya çıkarken, TCK'nin 86/3-e maddesi ile ceza ölçüsünün (1/2) oranında artırılması gerektiği belirtildi. Ancak, mahkeme bu artırımı belirtmediği için karar bozuldu. Ayrıca, sanık hakkında gözaltına alındığı sırada yapılan aramada ele geçirilen bıçağı kullanarak yaralama eylemini gerçekleştirdiği iddia edildiğinden dolayı, sanığın eylemi TCK'nin 6/1-f-4 maddesi gereği silah kabul edilen bir bıçakla işlediği kabul edilerek, verilen ceza TCK'nin 87/1-c maddesi uyarınca 1 kat artırılıp 5 yıldan az olmamak üzere belirlenmelidir. 5237 sayılı TCK'nin 87/1-son maddesi uyarınca yapılan artırım için sanığa ek savunma hakkı tanınması gerekiyor.

3. Ceza Dairesi 2019/18701 E. , 2020/2713 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1)Sanık hakkında ...’u yaralama eyleminden kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçe ve uygulamaya göre sanığın temyiz talebinin reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
2)Sanık hakkında ...’ı yaralama eyleminden kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
a)Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 25.04.2017 gün, 2015/1167 Esas - 2017/247 sayılı kararında da belirtildiği üzere, sanığa ek savunma hakkı tanınmadan, iddianamede gösterilmeyen 5237 sayılı TCK"nin 87/1-son maddesinin uygulanması suretiyle 5271 sayılı CMK"nin 226. maddesine aykırı davranılması,
b)Sanığın eylemini TCK’nin 6/1-f-4 maddesi gereği silah kabul edilen bıçakla işlediğine dair iddia ve kabule göre, sanık hakkında TCK’nin 86/1 maddesi ile belirlenen temel cezanın TCK’nin 86/3-e maddesi ile (1/2) oranında artırılması, TCK’nin 87/1-c maddesi ile 1 kat artırılarak bulunan cezanın 5 yıl hapis cezasının altında kalması halinde TCK’nin 87/1-son maddesi gereğince 5 yıl hapis cezasına çıkartılması gerektiği gözetilmeden, TCK’nin 87/1-c maddesi gereği yapılan artırım kararda gösterilmeden, TCK’nin 86/1, 86/3-e maddesi ile belirlenen cezanın TCK’nin 87/1-c maddesi gereği doğrudan 5 yıl hapis cezası olarak belirlenmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz talebi bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 11.02.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.