Müstehcenlik - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/557 Esas 2020/4524 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
12. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/557
Karar No: 2020/4524
Karar Tarihi: 14.09.2020

Müstehcenlik - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/557 Esas 2020/4524 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi         2020/557 E.  ,  2020/4524 K.

    "İçtihat Metni"

    Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
    Suç : Müstehcenlik
    Hüküm : TCK"nın 226/3,1.cümle, 62/1, CMK’nın 307/4, TCK’nın 50/3-1, 52/2. maddeleri gereğince mahkumiyet

    Müstehcenlik suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, katılan tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
    Oluşa ve dosya kapsamına göre; sanığın, suç tarihinde, rıza dahilinde 15-18 yaş aralığındaki öz yeğeni olan katılan ... ile girmiş olduğu cinsel ilişkiyi cep telefonunun kamerasıyla çekip kaydettiği olayda, sanığın sübut bulan eyleminin TCK’nın 44. maddi gereğince aynı Kanunun 226/3-1. cümlesinde düzenlenen müstehecenlik suçunu oluşturduğuna ilişkin yerel mahkemenin kabulünde isabetsizlik görülmemiştir.
    Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılanın ceza miktarına ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
    21.01.2014 tarihli ve sanığın neticeten 6.000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına ilişkin ilk hükmün sadece sanık tarafından temyiz edilmesi sebebiyle, sonuç ceza miktarının sanık lehine kazanılmış hak teşkil edeceği gözetilip, 1412 saylı CMUK"un 326/son maddesi uyarınca kazanılmış hak nedeniyle infazın 6.000 TL adli para cezası üzerinden yapılacağının belirtilmesi ile yetinilmesi gerektiğinin gözetilmemesi;
    Kanuna aykırı olup, katılanın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasının 3. 4. ve 5. paragraflarında yer alan “5271 Sayılı CMK"nın 307/4. maddesi uyarınca sanığın kazanılmış hakkı gözetilerek, neticeten 10 AY HAPİS CEZASI İLE CEZALANDIRILMASINA, sanık hakkında hükmedilen hapis cezanın miktarı ile sanığın sosyo ekonomik durumu ve suçun işleniş biçimi dikkate alınarak 5237 Sayılı TCK"nın 50/3. maddesi delaletiyle 50/1. maddesi gereğince, verilen hapis cezasının 300 GÜN ADLİ PARA CEZASINA ÇEVRİLMESİNE, Sanık hakkında verilen 300 gün adli para cezasının, günlüğü TCK 52/2 maddesi gereği 20,00-TL’den hesaplanarak, 6000-TL ADLİ PARA CEZASI İLE CEZALANDIRILMASINA, ” ibarelerinin hüküm fıkrasından çıkatılarak yerine “21.01.2014 tarihli, 2012/442 Esas, 2014/55 Karar sayılı hükmün sadece sanık tarafından temyiz edilmiş olması nedeniyle, 5271 sayılı CMUK"un 326/son maddesi dikkate alınarak, sanık hakkındaki 6.000 TL adli para cezasına ilişkin mahkumiyet hükmünün infaz aşamasında gözetilmesine” cümlesinin eklenmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 14.09.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.












    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.