Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/4132 Esas 2019/15194 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/4132
Karar No: 2019/15194
Karar Tarihi: 09.10.2019

Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/4132 Esas 2019/15194 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, hırsızlık suçuna karışan sanığın çalınan malı satan kişiyi veya yerini açıklamasının yeterli olmadığını belirtmiştir. Sanığın satın alan kişinin iyiniyetli olması durumunda malın iadesi ve zararın giderilmesi gerektiği, kötü niyetli olması durumunda ise kazanç müsaderesine konu edileceği ifade edilmiştir. Bu durumda, sanığın sadece satış yerini açıklamasının yeterli olmadığı vurgulanmıştır. Kararda, TCK'nın 168. maddesiyle ilgili yapılan bir hatırlatma yapılarak, Anayasa Mahkemesi'nin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararının infaz aşamasında gözetilmesi gerektiği belirtilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 168. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi

2. Ceza Dairesi 2019/4132 E. , 2019/15194 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Dairemizce de benimsenen ve Yargıtay CGK"nın 26.03.2013 tarihli ve 2012/6-1232 E., 2013/106 K. sayılı içtihadında belirtildiği üzere, çalınan malın 3. kişiye satılması halinde; 5237 sayılı TCK"nın 168. maddesinin uygulanabilmesi için hırsızlık suçunun failinin, sattığı yeri veya kişiyi söyleyerek çalınan malın, hırsızlık suçunun mağduruna iadesini sağlaması yetmez. Failin bizzat pişmanlık göstererek, satın alan iyiniyetli ise; sattığı yeri veya kişiyi söyleyerek çalınan malın hırsızlık suçunun mağduruna iadesini sağlaması yanında aynen geri verme veya tazmin suretiyle satın alanın zararını da gidermesi, kötü niyetliyse; satın alandan elde ettiği para veya sağladığı menfaati, kazanç müsaderesine konu edilmek üzere soruşturma makamlarına teslim etmesi gerekir. Somut olayda da sanığın suça konu eşyayı satmış olduğu yeri soruşturma makamlarına göstermekten ibaret eylemi nedeniyle koşulları bulunmadığı halde haklarında TCK"nın 168/1-4. maddesinin uygulanması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış; 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 09/10/2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.