Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki borçlu tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü :
Sair temyiz itirazları yerinde değil ise de;
20.11.2007 vadeli bonoya dayalı olarak yapılan takipte, keşideci borçlu imzaya, borca ve işlemiş faiz miktarına, işleyecek faiz oranına itiraz etmiş, mahkemece yapılan yargılama sonunda imzanın borçluya ait olduğu, borca itirazın belgeye dayanmaması, faize yönelik itirazın ise yersiz olduğu nedenleriyle istemlerin reddine karar verilmiştir.
3095 Sayılı Yasanın 2.maddesi aynen “Bir miktar paranın ödenmesinde temerrüde düşen borçlu, sözleşme ile aksi kararlaştırılmadıkça, geçmiş günler için 1. maddede belirlenen orana göre temerrüt faizi ödemeye mecburdur. Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankasının önceki yılın 31 Aralık günü kısa vadeli avanslar için uyguladığı faiz oranı, yukarıda açıklanan miktardan fazla ise, arada sözleşme olmasa bile ticari işlerde temerrüt faizi bu oran üzerinden istenebilir. Söz konusu avans faiz oranı, 30 Haziran günü önceki yılın 31 Aralık günü uygulanan avans faiz oranından beş puan veya daha çok farklı ise yılın ikinci yarısında bu oran geçerli olur. Temerrüt faizi miktarının sözleşmede kararlaştırılmamış olduğu hallerde, akdi faiz miktarı yukarıdaki fıkralarda öngörülen miktarın üstünde ise, temerrüt faizi, akdi faiz miktarından az olamaz” şeklinde düzenlenmiştir. Buna göre 31.12.2007 tarihinden önce uygulanacak avans faiz oranı %29 olup, bu tarihten sonra 30.06.2009 tarihine kadar %27, bu tarihten sonra da %19 oranının uygulanması gerekir.
Mahkemece, bu oranlar esas alınarak işlemiş faiz miktarının hesaplanması ve işleyecek faiz oranının da tespiti gerekirken buna yönelik istemin yersiz olduğundan bahisle reddi isabetsizdir.
SONUÇ  : Borçlunun temyiz itirazlarının kısmen kabulü ile mahkeme kararının yukarıda yazılı nedenlerle İİK 366 ve HUMK’nun 428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), 07/02/2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.