Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2014/183 Esas 2014/7505 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi : Adana 3. İş Mahkemesi
Tarihi : 22/10/2013
Numarası : 2011/290-2013/669

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine.
2-Davacı, kullandığı aracın trafiğe çıkmasının araçtaki arıza nedeniyle tehlikeli olduğundan şirket yetkililerine bildirildiğini ancak şirket yetkililerinin aracın İstanbul’da tamir edileceğini, aracın arızalı haliyle önce Denizli iline giderek mal yüklenip sonra İstanbul’a gelmesinin söylendiğini, tamircinin aracın bu haliyle sefere çıkmasının hayati tehlikesi olduğunu bildirmesi nedeniyle bozuk araçla sefere çıkmadığını, baş şoföründe işine son verdiğini öne sürerek kıdem ve ihbar tazminatı ile, ücret, genel tatil, fazla çalışma ile yıllık izin ücreti alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalı, davacının yola çıkması gerekir iken iddia edildiği gibi aracın arızalı olduğunu yada bununla ilgili farklı bir husus ileri sürmeden ve hiçbir mazeret göstermeden sefere çıkmayacağını bildirdiğini, davacının konu ile açıklamalarını içeren yazılı beyanını 2 iş günü içerisinde şirket yetkilisine sunması uyarı aldığı konunun tekrarlanmaması için gerekli titizliğin gösterilmesi, ihtar konusu durumun tekrarlanması halinde iş akdinin İş Kanununun ilgili maddeleri uyarınca feshedileceğine dair yazının 10/11/2010 tarihinde davacıya tebliğ edildiğini, davacının bu yazılı uyarıya rağmen hiçbir açıklama yapmadan Adana’da bulunan garajı terk ettiğini ve bir daha dönmediğini, uyarı yazısını tebellüğ etmesine rağmen savunma vermeyen ve yazılı açıklamada bulunmaktan imtina eden davacının iş akdinin 11-12- ve 15/11/2010 tarihlerinde işe mazeretsiz ve bildirimsiz devam etmemesi nedeni ile 4857 sayılı Yasanın 25/II/g.maddesi gereğince haklı nedenle feshedildiğini savunarak davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece iş akdinin işveren tarafından haksız olarak sona erdirildiği kabul edilerek davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Dosya içerisinde bulunan davacıya ait hizmet döküm cetveline göre; davacı işçi, 27.04.2004-26.06.2008 tarihleri arasında dava dışı Ü.. Uluslararası Nak. Ve Tic. Anonim Şirketinde, 29.08.2008- 22.11.2010 tarihleri arasında ise davalı Ünkar Beynelmilel Nak. Entrepoculuk Tic. Anonim Şirketinde çalışmıştır. Davacının ilk dönem çalışması istifa ile son bulmuş olup, davacı tarafından el yazısı ile yazılmış ve imzalanmış istifa dilekçesi ve ibraname mevcuttur. Davacı yaklaşık 2 ay aradan sonra 29.08.2008 tarihinde ise davalı şirkette çalışmaya başlamıştır. Davalı ve dava dışı şirket nezdinde geçen sürelerin işçilik alacaklarının hesabında birleştirilebilmesi için hizmet akdi devri olması gerektiği dikkate alındığında davacının ilk dönem ve ikinci dönem çalışmaları arasında geçen 2 ay süre nedeniyle somut olayda hizmet akdinin devredildiğinden söz edilemeyeceği açıktır. Bu durumda, davalı şirketin sadece kendi dönem çalışması ile sorumlu tutulması gerekirken dava dışı şirkette geçen çalışmanın da talep edilen alacakların hüküm altına alınması sırasında hesaba katılması hatalı olup bozma nedenidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 07.04.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.