Hukuk Genel Kurulu Esas No: 2015/2523 Karar No: 2015/2287 Karar Tarihi: 30.09.2015
Yargıtay Hukuk Genel Kurulu 2015/2523 Esas 2015/2287 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Elbistan İş Mahkemesi'nde görülen bir iş davası sonucunda verilen karar, temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 7. Hukuk Dairesi tarafından bozulmuş, ancak mahkeme tarafından ilk kararda direnilmiştir. Bu kararın ardından davalı vekili direnme kararını temyiz etmiştir. İş mahkemeleri kararlarına karşı temyiz süresi, İş Mahkemeleri Kanunu'na göre belirlenmektedir, ancak temyiz usul ve işlemlerinde Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun hükümleri uygulanmaktadır. Temyiz dilekçesinin hüküm veren mahkeme aracılığı ile karşı tarafa tebliğ edilmesi gerektiği belirtilmiştir. Bu nedenle, davalı vekilinin temyiz dilekçesinin davacı vekiline tebliğ edilmediği anlaşılmıştır ve eksiklik giderildikten sonra dosyanın mahkemesine geri çevrilmesi gerektiği kararlaştırılmıştır. Kararda geçen kanun maddeleri ise İş Mahkemeleri Kanunu'nun 8. maddesi ve Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun Geçici 3. maddesi ile 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 433/1. maddesidir.
Taraflar arasındaki "İş (İş Kolunun Tespiti İstemli)" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Elbistan İş Mahkemesince davanın kabulüne dair verilen 06.03.2014 gün ve 2013/733 E. 2014/409 K. sayılı kararın incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 7.Hukuk Dairesi"nin 13.06.2014 gün ve 2014/9249 E. 2014/13359 K. sayılı ilamıyla bozulmuş, yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
TEMYİZ EDEN : Davalı EÜAŞ vekili HUKUK GENEL KURULU KARARI
Hukuk Genel Kurulu’nca dosya üzerinde yapılan ön inceleme sonunda gereği görüşüldü: Mahkemece verilen hüküm, temyiz edilmesi üzerine yukarıda başlıkta belirtilen karar ile bozulmuştur. Bozma üzerine mahkemece ilk kararda direnilmiş, direnme kararı davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir. İş mahkemeleri kararlarına karşı temyiz süresi 30/1/1950 tarih ve 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun 2/3/2005 tarih ve 5308 sayılı Kanunla değişmeden önceki 8. maddesine göre belirlenmekte ise de, temyiz usul ve işlemlerinde 6100 sayılı HMK’nın Geçici 3. maddesi yollamasıyla uygulanmakta olan 1086 sayılı HUMK’nın hükümleri uygulanmaktadır. Her ne kadar uygulamada iş mahkemesinde karşı temyiz yolu ile temyiz hakkı tanınmamakta ise de gerek iş hukuku mevzuatında gerekse de HUMK’nun temyize ait hükümlerinde bunu engelleyen bir hüküm bulunmadığı açıktır. Bu nedenle 6217 sayılı Kanunun 30.maddesi ile 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’na eklenen “Geçici madde 3” atfiyla uygulanmakta olan 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 433/1. maddesi gereğince temyiz dilekçesinin hüküm veren mahkeme aracılığı ile karşı tarafa tebliğ edilmesi ve karşı tarafa temyiz dilekçesine karşı cevap verme ve karşı temyiz isteminde bulunmak hakkının tanınması gereklidir. Yukarıda yer alan açıklamalar doğrultusunda yapılan incelemede; Davalı vekiline ait temyiz dilekçesinin davacı vekiline tebliğ edilmediği anlaşılmaktadır. Temyiz eden davalı vekili tarafından sunulan temyiz dilekçesinin, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nu “Geçici madde 3” atfiyla uygulanmakta olan HUMK’nun 433. maddesi gereğince davacı vekiline Tebligat Kanunu ve ilgili mevzuat dikkate alınarak tebliğ edilmeli ve yasal süre beklenildikten sonra Hukuk Genel Kurulu Başkanlığına gönderilmelidir. Açıklanan nedenle eksiklik giderildikten sonra Yargıtay Hukuk Genel Kurulu Başkanlığı’na gönderilmek üzere dosyanın mahkemesine geri çevrilmesi gerekmiştir. S 0 N U Ç : Yukarıda açıklanan nedenle dosyanın mahkemesine GERİ ÇEVRİLMESİNE, 30/09/2015 gününde oybirliği ile karar verildi.