7. Hukuk Dairesi Esas No: 2014/155 Karar No: 2014/7495 Karar Tarihi: 07.04.2014
Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2014/155 Esas 2014/7495 Karar Sayılı İlamı
7. Hukuk Dairesi 2014/155 E. , 2014/7495 K.
"İçtihat Metni"
Mahkemesi : Mersin 5. İş Mahkemesi Tarihi : 24/09/2013 Numarası : 2012/69-2013/288
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtay"ca incelenmesi davalı tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşılmakla, dosya incelendi, gereği görüşüldü: 1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine. 2-Davacı, iş akdinin haksız olarak sona erdirildiğini öne sürerek kıdem tazminatı ve yıllık izin ücreti alacaklarının tahsilini talep etmiştir. Davalı davanın reddine karar verilmesini istemiştir. Mahkemece iş aktinin haklı nedenle davalı işverence feshedildiği, davacının bu durumun aksini kanıtlayamadığı, davalı işverenin davacının çalışma süresi boyunca 1"er, 2" şer veya 3"er gün olmak üzere yıllık izinlerini 4857 sayılı Yasa"nın 56/3 maddesine aykırı olarak kullandırıldığı belirlendiğinden dört tam yıl çalışma karşılığı hak edilen yıllık izin ücreti alacağı olduğu gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir. 4857 sayılı İş Kanunu"nun 56. maddesinin 3. fıkrasına göre; yıllık izin süreleri tarafların anlaşması ile bir bölümü 10 günden aşağı olmamak üzere en çok üçe bölünebilir. Ancak, davacı vekili dava dilekçesinde; davacının ameliyat olduğunu, bazı bünyesel rahatsızlıklar yaşadığını, rahatsızlığı döneminde yıllık izinlerini kullandığını hatta devamsızlık nedeniyle tutanak tutulan günlerde de işverenden yıllık izin talebinde bulunduğunu, işverenin rıza göstermemesi nedeniyle işyerine gidemediğini belirterek, davacının bakiye yıllık izin ücreti alacağının tahsilini talep etmiştir. Dava dilekçesinde belirtilen bu durum karşısında, 10 günden az yıllık iznin davacının istemi ile kullandırıldığının kabulü gerekmektedir. Bu nedenle, davalı tarafından kullandırılan yıllık izin sürelerinin mahsup edilerek varsa kalan yıllık izin ücreti alacağının hüküm altına alınması gerekir. Mahkemece bu husus gözardı edilerek yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozma nedenidir. SONUÇ:Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine 07/04/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.