Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/15435 Esas 2019/21973 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/15435
Karar No: 2019/21973
Karar Tarihi: 02.12.2019

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/15435 Esas 2019/21973 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme kararı, kasten yaralama suçundan yargılanan sanık hakkında ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesiyle sonuçlanmıştır. Ancak, Adli Tıp Kurumu raporunda sanığın cezai sorumluluğunun tam olduğu belirtilmesine rağmen, sanık hakkında akıl hastalarına özgü güvenlik tedbiri uygulanamayacağı gözetilmemiştir. Bu nedenle mahkeme kararı bozulmuş, ancak yeniden yargılama gerektirmediği için düzeltilerek onanmıştır. Kararda geçen kanun maddeleri TCK'nin 86/1, 86/3-e, 87/1-c ve 57. maddeleri, CMUK'un 326, 321 ve 322. maddeleridir.

3. Ceza Dairesi 2019/15435 E. , 2019/21973 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Ceza verilmesine yer olmadığı, akıl hastalarına özgü güvenlik tedbiri

Mahalli mahkemece bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanık hakkında kasten yaralama suçundan cezalandırılması talebiyle açılan kamu davasında; sanığın 5237 sayılı TCK"nin 86/1, 86/3-e, 87/1-c, son maddeleri uyarınca 5 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına ancak sanığın kazanılmış hakkı nedeniyle sonuç olarak 1412 sayılı CMUK"un 326/son maddesi uyarınca "ceza verilmesine yer olmadığına" dair karar verildiği anlaşılmakla, tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
Adli Tıp Kurumu 4. İhtisas Kurulunun 31.01.2014 tarihli raporunda sanığın yargılamaya konu suça karşı cezai sorumluluğunun tam olduğunun belirtilmesi karşısında, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 57. maddesi uyarınca akıl hastalarına özgü güvenlik tedbirine hükmedilemeyeceğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenden dolayı 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden CMUK’un 322. maddesi gereğince, hükümden TCK"nin 57. maddesinin 1, 2, 3, 4. fıkralarının uygulanmasına ilişkin paragrafların çıkartılması suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 02.12.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.