Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2016/36297 Esas 2017/892 Karar Sayılı İlamı

9. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/36297
Karar No: 2017/892
Karar Tarihi: 26.01.2017

Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2016/36297 Esas 2017/892 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, yol ücreti alacağının ödetilmesini istemiştir ancak yerel mahkeme davanın kısmen kabulüne karar vermiştir. Bu kararın temyiz edilmesi üzerine Dairemiz hükmün bozulmasına karar vermiştir. Daha önce banliyö kartı verilerek sağlanan servis hizmeti banliyö tren seferlerinin kaldırılması nedeniyle özel otobüslerle devam ettirilmiştir. Mahkeme, bazı işçilerin faydalandığı servis hizmetinin tüm işçiler tarafından yararlanması gerektiği kanaatine vararak, bozmaya karşı direnme kararı vermiştir. Ancak Dairemiz bu kararı uygun bulmamış ve kararın Yargıtay Hukuk Genel Kurulu'na gönderilmesine karar vermiştir. Kanun maddeleri ise şu şekildedir: 01.06.1982-31.05.1985 tarihleri arasındaki 10. Dönem TİS’in 89. Maddesi, 01.06.1985-31.05.1987 tarihleri arasındaki 11. Dönem TİS’in 74. Maddesi ve halen uygulanmakta olan 01.03.2015-28.02.2017 tarihleri arasındaki 26. Dönem TİS’in 72. Maddesi.

9. Hukuk Dairesi 2016/36297 E. , 2017/892 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVANIN TÜRÜ : Davacı, yol ücreti alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Yerel mahkeme kararının taraflar vekilinin temyizi üzerine, Dairemizin 09/05/2016 gün 2016/14367 Esas, 2016/11412 sayılı kararı ile hükmün bozulmasına karar verilmiştir.
Mahkemece, 01.06.1982-31.05.1985 tarihleri arasındaki 10. Dönem TİS’in 89. Maddesinde “... Vagon Sanayi müessesinde çalışan ve müessese lojmanlarında veya işyeri civarında ikamet eden işçilere (...) arasında muteber banliyö kartı verilir”, 01.06.1985-31.05.1987 tarihleri arasındaki 11. Dönem TİS’in 74. Maddesinde “sosyal yardım gayesi ile işçilerin işyerlerine getirilip götürülmeleri için kamu araçları ile taşınmaları konusunda mevcut uygulamaya devam olunur” ve halen uygulanmakta olan 01.03.2015-28.02.2017 tarihleri arasındaki 26. Dönem TİS’in 72. Maddesinde “sosyal yardım gayesi ile işçilerin işyerlerine götürülmeleri için kamu araçları ile taşınmaları hususunda mevcut uygulamaya devam olunur” hükümlerinin bulunduğu, 1982 yılından beri banliyö kartı verilmek suretiyle sağlanan bu hizmetin bir servis hizmeti olduğu, söz konusu güzergahlardaki banliyö tren seferlerinin kaldırılması nedeniyle güzergaha gidip gelen işçilerin taşınmasına kamu araçlarıyla değil hizmet alım sözleşmesi ile özel otobüslerle devam ettirildiği, bir kısım işçilerin faydalandığı servis hizmetinden 4857 sayılı İş Kanunu’nun 5. Maddesi ve 100 nolu ILO sözleşmesinin 1, 2, 3. Maddeleri gereğince tüm işçilerin yararlanması gerektiği kanaatine varıldığı gerekçesi ile bozmaya karşı direnme kararı verilmiştir.
Direnme kararı süresi içinde davalı tarafından temyiz edilmiş olup, Dairemizin 6100 sayılı HMK. nun 373/5. maddesi uyarınca öncelikle inceleme yetkisi olduğu anlaşılmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
Y A R G I T A Y K A R A R I
Dairemizin “Dosyada mevcut toplu iş sözleşmeleri hükümlerine göre davalı işverenlik tren ve banliyö istikametinde bulunan yerlere göre ücretsiz olarak trenden faydalandırma ve daha sonra da servisten yararlanma hakkı tanıdığı, söz konusu haklar dışında davacı işçilerin ikamet ettikleri yere ilişkin herhangi bir servis uygulamasının söz konusu olmadığı gibi TİS"de de bu konuda bir düzenleme olmadığı anlaşıldığından Mahkemece davacıların servis hizmetinden yararlandırılmadıklarından bahisle servis ücretine hükmedilmesi hatalıdır.” gerekçesi ile verdiği bozma kararı usul ve yasaya uygun olup direnmenin yerinde olmadığı anlaşıldığından, temyiz incelemesinin yapılmak üzere dosyanın 6100 sayılı HMK. nun 373/5. maddesi uyarınca yetkili ve görevli Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’na GÖNDERİLMESİNE, 26.01.2017 tarihinde oybirliği ile karar verildi.