MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanığın 16.05.2005 tarihinde işlediği hırsızlık suçundan yapılan yargılama sonunda 22.12.2006 tarihinde 5237 sayılı yasadan dolayı lehe değerlendirme yapılamaksızın 765 sayılı yasanın 493/1,522, 81/2. maddeleri uygulanarak mahkumiyet hükmü verildiği, sanığın temyizi üzerine 20.02.2013 tarihinde Yargıtay 6. Ceza Dairesince, 5237 sayılı yasadan dolayı lehe değerlendirme yapılıp yapılmayacağına değinilmeksizin eleştiri ile ilk derece mahkemesince verilen 22.12.2006 tarihli hükmün ONANARAK kesinleştiği, sanığın 18.01.2017 tarihli dilekçesi ile 5237 sayılı yasanın değerlendirilmesi talebi üzerine mahkemece 25.04.2017 tarihli ek karar ile 765 sayılı yasa ile 5237 sayılı yasanın karşılaştırması yapılarak 5237 sayılı yasanın lehe olduğu kabul edilerek 5237 sayılı yasanın 142/1-e,145.58 ve 53. maddelerinden mahkumiyet hükmü verildiği ve sanığın temyizi üzerine Dairemizin 03.04.2018 tarihli bozma ilamı ile sehven uyarlama dosyası kabul edilerek 765 sayılı TCK’nın 493/1 maddesinde yer alan suçun öğelerinin farklı olduğu; hükümlünün gece vakti müştekinin işyerine kilidi kırmak suretiyle girerek gerçekleştirdiği hırsızlık eyleminin, 5237 sayılı TCK"nın 142/1-b, 143/1 ve 53. maddelerine uyan hırsızlığın yanı sıra, müştekinin şikayetçi olmaması nedeniyle aynı Kanunun 116/2-4, 53. maddelerine uyan iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçunu da oluşturduğu, sanık hakkında TCK"nın 145. maddesinin uygulama şartlarınında oluşmadığı gözetilerek iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçu yönünden CMK"nın 253 ve 254. maddelerinde öngörülen uzlaşma hükümlerinin uygulanma olanağı değerlendirilip sonucuna göre, 765 sayılı TCK ile 5237 sayılı TCK’nın ilgili maddeleri uyarınca denetime olanak verecek şekilde ayrı ayrı uygulama yapılıp cezalar belirlendikten sonra, sonuç cezaların, birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle bulunacağının gözetilmemesi yönüyle bozulmasına karar verildiği ve bozmaya uyularak 14.03.2019 tarihli karar ile 765 sayılı yasa hele değerlendirilerek 22.12.2006 tarih ve 2005/361 E, 2006/675 K sayılı hükmün aynen infazına karar verildiği belirlenerek yapılan incelemede,
Sanık hakkında Turgutlu 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 22.12.2006 tarih ve 2005/361 E, 2006/675 K sayılı hükmün sanığın temyizi üzerine Yargıtay 6. Ceza Dairesince 20.02.2013 tarihinde ONANARAK kesinleştiği, kesinleşmeden sonra da sanık lehine yasal düzenleme yapılmadığı buna göre hükmün kesinleşmesinden sonra mahkemece verilen 25.04.2017 ve 14.03.2019 tarihli kararlar ile Dairemizin 03.04.2018 tarihli ilamı yok hükmünde olduğu
anlaşılmakla, Turgutlu 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 22.12.2006 tarih ve 2005/361 E, 2006/675 K sayılı hükmün sanığın temyizi üzerine Yargıtay 6. Ceza Dairesince 20.02.2013 tarihinde ONANARAK kesinleştiğinin anlaşılması karşısında; anılan hükmün yukarıda belirtildiği şekilde Yargıtay denetiminden geçmiş olması nedeniyle dosyanın incelenmeksizin mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına İADESİNE, 11.02.2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.