MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5187 Sayılı Kanuna Aykırılık
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede, başkaca temyiz sebepleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Dosya kapsamında, İstanbul Sulh Ceza Mahkemesi’nin 2013/741 D. İş sayılı dosyasında itirazın kabulü ile mahkemesince verilen 22/10/2013 tarihli düzeltme ve cevap metninin yayımlanmasına dair ek kararın tebliğine dair 07/11/2013 ve 05/12/2013 tarihli iki adet tebligat parçası bulunması, bu karara yapılan 12/12/2013 tarihli itirazın ise İstanbul Anadolu 2. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 21/01/2014 tarihli kararı ile süre yönünden reddi ile düzeltme ve cevabın yayımlanmasına ilişkin kararın şeklen kesinleşmiş olması, sanıkların savunmalarında ve sanıklar müdafinin temyiz dilekçesinde 05/12/2013 tarihl ikinci tebligatın 07/11/2013 tarihli ilk tebligatın mahkeme kararı ile düzeltme ve cevap metnini ihtiva etmemesi nedeniyle yapıldığının beyan edilmesi karşısında 2013/741 D. İş sayılı Ek karar ile düzeltme ve cevap metninin 07/11/2013 tarihli tebligatın muhteviyatında bulunup bulunmadığı araştırıldıktan sonra kararın usulsüz olarak kesinleştiğinin anlaşılması halinde bu kararın ancak 5271 sayılı CMK’nin 309. maddesi uyarınca kanun yararına bozma yolu ile düzeltilebilecek olması nazara alınıp Cumhuriyet Başsavcılığına ihbarda bulunulularak bu husus bakımından kanun yararına bozma yoluna gidilip gidilmeyeceği sorulup kanun yararına bozma yoluna gidilmesi halinde de sonucunun beklenmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Kabule göre de,
1- Dairemizin 28.09.2020 tarihli 2020/1515 E. 2020/11589 K. sayılı kararında gerekçeleri belirtildiği üzere;
Basit yargılama usulüne dair esasları düzenleyen ve hükümden sonra (24.10.2019 tarihinde) yürürlüğe giren 7188 sayılı Kanunla değişik 5271 sayılı "basit yargılama usulü" başlıklı CMK"nin 251/3. maddesinin sadece bir usul hükmü olmadığı, aynı zamanda maddi ceza hukukuna dair bir hüküm olduğu, bu nedenle basit yargılama usulünün yürürlük tarihini gösteren Geçici 5/(1)-d. maddesinde yazılı "hükme bağlanmış veya kesinleşmiş dosyalar yönünden" kısmının Anayasa ve uluslararası sözleşme metinlerinde düzenlenen "suç ve cezaların kanuniliği" ve "lehe kanun" ilkelerine aykırı olduğu, Anayasa"ya ve tarafı olduğumuz temel haklara dair uluslararası sözleşmelere (ve özellikle AİHS"ye) aykırı bu durumun Yüksek Yargıtay tarafından dikkate alınması gerektiği anlaşılmakla,
Mahkemece sanık lehine sonuç doğurabilecek nitelikteki "basit yargılama usulünün" uygulanma şartları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi mecburiyeti,
2- 5237 sayılı TCK’nin 52/4 maddesi uyarınca taksitlerden birinin zamanında ödenmemesi hâlinde geri kalan kısmın tamamının tahsil edilebileceği ve ödenmeyen adlî para cezasının hapse çevrilebileceğinin ihtarı ile yetinilmesi gerekirken yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kanuna aykırı ve sanıklar müdafiinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden HÜKÜMLERİN, olarak 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın mahkemesine gönderilmesine, 25/02/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.