Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : 2863 sayılı Kanuna aykırılık, 6831 sayılı Kanuna aykırılık
Hüküm : CMK’nın 223/2-e maddesi uyarınca beraat

2863 sayılı Kanuna aykırılık suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm katılanlar vekilleri tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- Katılan ... vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
“Mağdur” kavramı gibi kanunda açıkça tanımlanmamış olan “suçtan zarar görme” kavramının, gerek Ceza Genel Kurulu gerekse Özel Dairelerin yerleşmiş kararlarında, “suçtan doğrudan doğruya zarar görmüş bulunma hali” olarak anlaşılıp uygulandığı, buna bağlı olarak da dolaylı veya muhtemel zararların, davaya katılma hakkı vermeyeceğinin kabul edildiği, bu hususun, Ceza Genel Kurulunun 11/04/2000 gün ve 65-69, 22/10/2002 gün ve 234-366, 04/07/2006 gün ve 127-180, 03/05/2011 gün ve 155-80, 21/02/2012 gün ve 279-55, 15/04/2014 gün ve 599-190, 28/03/2017 gün ve 214-206 sayılı kararlarında, “dolaylı veya muhtemel zarar, davaya katılma hakkı vermez” şeklinde açıkça ifade edildiği ve Ceza Genel Kurulunun 25/03/2003 gün ve 41-54 sayılı kararında da “tazminat ödenmesi, itibar zedelenmesi ve güven kaybı” gibi dolaylı zararlara dayanarak kamu davasına katılmanın olanaklı olmadığının kabul edildiği anlaşılmakla;
17/08/2011 tarih ve 28028 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 648 sayılı Kanun Hükmünde Kararname uyarınca, doğal sit alanlarında izinsiz gerçekleştirilen müdahaleler nedeniyle açılan davalara katılma hakkı Çevre ve Şehircilik Bakanlığına ait olduğundan, mahkemece katılan olarak kabul edilen Kültür ve Turizm Bakanlığının, sanık hakkında tesis edilen hükmü temyiz etme hak ve yetkisi bulunmaması karşısında, katılan ... vekilinin temyiz isteminin, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca isteme uygun olarak REDDİNE,
2- Katılan Çevre ve Şehircilik Bakanlığı vekili ve Orman İşletme Müdürlüğü vekilinin temyiz istemlerinin incelenmesine gelince;
Suç tarihinde taşeron olarak çalışan sanık hakkında Muğla Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Bölge Kurulunun 29.04.2011 tarih ve 7083 sayılı kararı ile tescilli III. derece doğal sit alanında yer alan ve devlet ormanı niteliğini haiz suça konu yerde, izinli ruhsat alanı dışında kayrak taşı çıkartmak amacıyla çalışma yaptığı iddiasıyla açılan kamu davası ile ilgili olarak, 30.01.2012 tarihli suç tutanağında ihbarın 26.01.2012 tarihinde yapıldığı belirtilmesine rağmen tutanağın ihbardan yaklaşık 4 gün sonra düzenlenmesi, kolluk kuvvetlerince sanığın suça konu yerde çalışma yaparken görüldüğüne dair herhangi bir tespitin ve görgü tanığının bulunmaması, tutanak mümzii tanık Ahmet Demirtaş’ın beyanında da belirttiği üzere tutanağın sanığın yokluğunda ve tahmine dayalı tutulması, dosya kapsamında bulunan bilirkişi raporları ve krokilerden de anlaşıldığı üzere suça konu alana komşu birden fazla ruhsatlı alanın bulunması ve taş ocakları arasındaki doğal sınırın ortadan kalkmış olup tüm ocakların birbirine bitişik, iç içe, altlı üstlü olmaları karşısında sanığın aşamalarda izinli ruhsat alanı dışına çıkmadığına yönelik savunmalarının aksine atılı suçu işlediğine dair her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı bir delilin bulunmadığı dikkate alınarak hakkında beraat kararı verilmesinde isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmakla;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılanlar vekillerinin kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna, eksik inceleme ile hüküm kurulduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 09/09/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.