Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Mühür bozma, 2863 sayılı Kanuna aykırılık
Hüküm : Mühür bozma suçu yönünden; TCK"nın 203, 62, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet.
2863 sayılı Kanuna aykırılık suçu yönünden; 2863 sayılı Kanunun 65/1, TCK"nın 62, 52/2, 53. maddeleri gereğince mahkumiyet

2863 sayılı Kanuna aykırılık ve mühür bozma suçlarından sanığın mahkumiyetine ilişkin hükümler, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- Mühür bozma suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesinde:
Anayasa Mahkemesinin 07/10/2009 gün ve 27369 sayılı Resmi Gazetede yayınlanıp, yayımından itibaren bir yıl sonra 07/10/2010 tarihinde yürürlüğe giren, 23/07/2009 gün ve 2006/65 Esas, 2009/114 Karar sayılı iptal hükmünün yürürlüğe girdiği tarihe kadar 5237 sayılı TCK"nın 50. ve 52. maddeleri ve 765 sayılı TCK hükümleri uyarınca doğrudan hükmedilip, başkaca hak mahrumiyeti içermeyen 2.000 TL"ye kadar (2000 TL dahil) adli para cezalarına ilişkin mahkumiyet hükümleri 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı Kanunun 305. maddesi gereğince kesin nitelikte olup, 07/10/2010 ila 6217 sayılı Kanunun yürürlüğe girdiği 14/04/2011 tarihine kadar ise mahkumiyet hükümlerinin hiçbir istisna öngörülmeksizin temyizinin mümkün olduğu, 14/04/2011 ve sonrasında ise, doğrudan hükmedilen 3.000 TL’ye kadar (3.000 TL dahil) para cezalarının 5320 sayılı Kanunun geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte olduğu, 06/05/2014 tarihinde verilen 3.000 TL"den ibaret mahkumiyet hükmüne karşı suç niteliğine ilişkin de herhangi bir temyiz istemi bulunmadığından, sanığın temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca isteme aykırı olarak REDDİNE,
2- 2863 sayılı Kanuna aykırılık suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne ilişkin temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
T.C. Anayasa Mahkemesinin, TCK"nın 53. maddesine ilişkin olan 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararının 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle, iptal kararı doğrultusunda TCK"nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesi gerektiğinin gözetilmemesi infaz aşamasında giderilebilecek eksiklik olarak kabul edilmiştir.
Sanık hakkında Trabzon Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Bölge Kurulunun 04.12.1998 tarih 3332 sayılı kararı ile III. derece doğal sit alanında bulunan Uzungöl Beldesi Yenimahalle Gölbaşı mevkii 121 ada 1 nolu parselde izinsiz inşai ve fiziki müdahalede bulunduğu iddiasıyla açılan kamu davasında; sanığın aynı yere ilişkin olarak hakkında daha önce iki ayrı iddianame tanzim edildiği, 28.02.2013 tarihli eylemi nedeniyle 18.03.2013 tarihli iddianame ile Çaykara Asliye Ceza Mahkemesinin 2013/48 esas sayılı kamu davasının açıldığı, 16/12/2013 tarihli eylemi nedeniyle 25.12.2013 tarihli iddianame ile açılan Çaykara Asliye Ceza Mahkemesinin 2013/297 esas sayılı dosyasında 06/01/2014 tarih 2014/1 karar sayılı kararı ile 2013/48 esas sayılı dosya üzerine birleştirilmesine karar verildiği, yargılama sonucunda Çaykara Asliye Ceza Mahkemesinin 06.05.2014 tarih 2013/48 esas 2014/134 karar sayılı kararı ile 2863 sayılı Kanun’un 65/1 maddesi uyarınca 2 kez cezalandırılmasına karar verildiği ve söz konusu kararın dairemizin 22.03.2018 tarih 2015/16936 esas 2018/3313 karar sayılı onama ilamıyla kesinleştiği,
Sanığın, 25.12.2013 tarihli iddianame ile dava açılıp hukuki kesinti gerçekleştikten sonra, izinsiz müdahalelerine devam ederek, 21.05.2014 tarihli görgü tespit tutanağında belirtildiği ve 17.07.2014 tarihli keşifte gözlemlendiği üzere binanın ilk katının dış cephesini doğal taş görünümlü betopan malzeme ile kapladığı, otelin ön ve arka cephelerine “Ecrin Otel” yazılı tabela astığı ve balkonlara çiçeklik yerleştirdiği, bilirkişi raporunda Çaykara Asliye Ceza Mahkemesinin 2013/48 esas sayılı dosyası ile karşılaştırma yapıldığında sanığın inşaata devam ederek iddianameye konu eylemleri gerçekleştirdiğinin, beton imalatlar nedeniyle sit alanının doğal yapısına zarar verildiğinin belirtildiği, sanığın savunmasında sit alanı olduğunu bildiğini, 03.03.2014 tarihinde otelin mühürlendiğini, o tarihten sonra yarım kalan dış cephenin beton taş kaplama işini bitirdiğini, tabela astığını ve balkonlara çiçek koyduğunu belirterek suçlamayı kabul ettiği, hukuki kesintiden sonra yapılan müdahalelerin yeni bir suç oluşturacağı, 25.12. 2013 tarihli iddianame ile sanık hakkında dava açılıp hukuki kesinti gerçekleştikten sonra izinsiz müdahaleye devam ederek atılı suçu işlediği anlaşılmakla;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın kararın hakkaniyete uygun verilmediğine dair sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Ödenmeyen adli para cezasının hapis cezasına çevrileceği ihtarının yapılırken dayanak kanun maddesi olan TCK"nın 52/4. maddesinin belirtilmemesi
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasının 5 nolu bendinde “ödenmeyen” ibaresinden önce gelmek üzere “TCK’nın 52/4. maddesi gereğince” ibaresinin eklenmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 09.09.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.