Yargıtay - Yargıtay 15. Hukuk Dairesi 2013/354 Esas 2013/677 Karar Sayılı İlamı

15. Hukuk Dairesi
Esas No: 2013/354
Karar No: 2013/677
Karar Tarihi: 04.02.2013

Yargıtay 15. Hukuk Dairesi 2013/354 Esas 2013/677 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı yükleniciden eser sözleşmesinden kaynaklanan maddi ve manevi tazminat isteyen davada, Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun’un (4077) 3/e maddesi gereği tüketici tanımı dar kapsamlı mal ve hizmet ilişkilerini kapsamaktadır ve üst düzey teknolojili eser sözleşmeleri dahi bu kapsamda değildir. Bu nedenle, istisna sözleşmesinden doğan ilişkilerde Tüketici Kanunu hükümlerinin uygulanması hukuki olarak mümkün değildir. Bu sebeple, yerel mahkemece görevsizlik kararı verilmesi gerekirken esas hakkında karar verilmesi hatalıdır. Sonuç olarak, kararın BOZULMASINA ve davanın Sulh Hukuk Mahkemesi’nin görevinde olduğuna karar verilmiştir.
Kanun Maddelerinin Detaylı Açıklaması:
- Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun’un (4077) 3/e maddesi: Bu maddeye göre tüketici, bir mal veya hizmeti ticari veya mesleki olmayan amaçlarla edinen, kullanan veya yararlanan gerçek ya da tüzel kişi olarak tanımlanmaktadır.
- Türk Borçlar Kanunu’nun (6098) 484. Maddesi: Bu madde, eser sözleşmelerinden kaynaklanan uyuşmazlıkların Sulh Hukuk Mahkemeleri tarafından çözümlenmesi gerektiğini belirtmektedir.

15. Hukuk Dairesi 2013/354 E. , 2013/677 K.

ESER SÖZLEŞMESİNDEN KAYNAKLANAN MADDİ VE MANEVİ TAZMİNAT DAVASI

TÜKETİCİNİN KORUNMASI HAKKINDA KANUN(MÜLGA) (4077) Madde 3
TÜRK BORÇLAR KANUNU (6098) Madde 484

"İçtihat Metni"

Yukarıda tarih ve numarası yazılı hükmün temyizen tetkiki davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:

- K A R A R -
Dava, eser sözleşmesinden kaynaklanan maddi ve manevi tazminatın davalı yükleniciden tahsiline ilişkindir.
4077 Sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun’un 3/e maddesinde tüketici, “bir mal veya hizmeti ticari veya mesleki olmayan amaçlarla edinen, kullanan veya yararlanan gerçek ya da tüzel kişi” olarak tanımlanmıştır. Bu tanımlamaya göre yasa, hazır bir malı veya hizmeti satın alarak onu günlük yaşamında kullanan veya tüketen kişiyi korumaktadır. Bir başka deyişle yasa kapsamına, dar kapsamlı mal ve hizmet ilişkileri olağan tüketim işleri alınmıştır. Aksi bir yorumun kabulü, üst düzey teknoloji ile gerçekleştirilen eser sözleşmesi ilişkilerinin dahi 4077 Sayılı Yasa kapsamında kalmasını ve bunlardan kaynaklanan uyuşmazlıklara da Tüketici Mahkemelerinde bakılmasını gerektirir ki, bunun yasanın amacına aykırı olduğu açıktır. Buna göre istisna sözleşmesinden doğan ilişkileri de 4077 Sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun hükümlerinin uygulanması hukuken olanaklı değildir. Nitekim Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 26.2.2003 gün ve 2003/15-127 E., 2003/102 K. sayılı kararında bu husus belirtilmiştir. Somut olayda taraflar arasındaki hukuki ilişki eser sözleşmesinden kaynaklandığından, davada Sulh Hukuk Mahkemesi’nin görevli olması nedeniyle yerel mahkemece görevsizlik kararı yerine esas hakkında karar verilmesi yerinde görülmemiş kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ; Yukarıda açıklanan nedenlerle kararın BOZULMASINA, bozma nedenine göre davalının temyiz itirazlarının incelenmesine yer olmadığına, ödediği temyiz peşin harcının istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine, 04.02.2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.