Askeri eşyayı kaybetmek suçundan sanık ..."ın, 1632 sayılı Askeri Ceza Kanunu"nun 130/1, 130/2 ve 50 ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 62. maddeleri uyarınca 2 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 231/5. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair Samsun 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 25/12/2018 tarihli ve 2017/555 Esas, 2018/803 sayılı kararına karşı yapılan itirazın reddine ilişkin mercii Samsun 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 31/01/2019 tarihli ve 2019/223 değişik iş sayılı Karar sayılı kararı aleyhine Adalet Bakanlığının 20/12/2019 tarihli ve 94660652-105-55-3119-2019-Kyb sayılı kanun yararına bozma istemini içeren yazısı ekinde bulunan dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 30/12/2019 tarih ve 2019/133445 sayılı ihbarnamesi ile Dairemize gönderilmekle okundu.
Anılan ihbarnamede;
“Dosya kapsamına göre, sanığın kendisine bedelsiz olarak verilen zâtî silahını birliğinin bulunduğu Samsun ilinde kaybetmesi üzerine hakkında kamu davası açılmış olup, yapılan yargılama neticesinde; anılan silahın sanığa ücretsiz olarak görev silahı kapsamında verildiğinden bahisle söz konusu silah askeri eşya kabul edilerek müsnet suçtan cezalandırılmasına karar verilmiş ise de; benzer bir olaya ilişkin Askeri Yargıtay 2. Dairesinin 11/02/2004 tarihli ve 2004/138 esas, 2004/134 karar sayılı ilâmında; "askerî eşyayı özürsüz kaybetmek suçundan söz edilebilmesi için dava konusu zati tabancanın “askerî eşya” olduğunun kesin bir biçimde ortaya konulması gerektiği. Birlik demirbaşına kayıtlı olmayan, sanık astsubayın askerî hizmet ve mahal dışında da taşıyabildiği zati tabancasını askerî eşya sayılması hâlinde, birlik dışında, görevli olmaksızın her ne suretle olursa olsun taşıdığında, askerî eşyayı özel menfaati için kullanmak suçunu işlediği sonucuna ulaşılır ki, bu da silahın veriliş amacına uygun olmaz. Belirtilen nedenlerle sanığın kaybettiği zâtî tabancanın askerî eşya niteliğinde bulunmaması karşısında anılan suç, yasal unsurları bakımından oluşmadığından" şeklinde ve Askeri Yargıtay 1. Dairesinin 24/11/2010 tarihli ve 2010/2212 esas, 2010/2193 karar sayılı ilâmında; "ilk nasıp istihkakı olarak tabanca alan personel açısından şartlı bir mülkiyet söz konusu olmakla birlikte, ilgili kişilerin mevzuattan kaynaklanan hakları nedeniyle mülkiyetini kazanmış bulundukları eşyalara, askerî eşya niteliğinin verilmesine hukuken imkân yoktur. Kaybedilen eşyanın “askeri eşya” olmaması gözetildiğinde, sanığın eyleminin, gerek 1632 sayılı Askeri Ceza Kanunu’nun 130. maddesinde düzenlenen hizmete mahsus askeri eşyayı kaybetmek, gerekse 477 sayılı Kanun’un 52’nci maddesinde düzenlenen hizmete mahsus eşyayı kaybetmek disiplin suçunu oluşturmayacağı ve eyleminin bir başka suça da vücut vermeyeceği dikkate alınarak, Askerî Mahkemece, isnat olunan eylemle ilgili olarak, beraat kararı verilmesi gerekirken" şeklinde belirtildiği üzere somut olayda; Kara Kuvvetleri Komutanlığı Sahra Sıhhiye Okulu ve Eğitim Merkezi Lojistik Destek Komutanlığının 02/11/2018 tarihli yazısında suça konu silahın sanığa ilk nasbında bedelsiz olarak verilen teçhizat tabancası ve görev silahı olduğunun belirtilmesi karşısında birlik enventerinde kayıtlı olmayan sanığa ait silahın askerî eşya vasfı bulunmaması nedeniyle“askeri eşyayı özürsüz kaybetmek” suçuna konu olamayacağı cihetle sanık hakkında beraat kararı verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde mahkûmiyetine karar verilmesinde isabet görülmediği” gerekçesiyle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın kanun yararına bozulması isteminde bulunulmakla,
Gereği görüşülüp düşünüldü;
Samsun 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 25/12/2018 tarihli ve 2017/555 Esas, 2018/803 Karar sayılı hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararına karşı O Yer Cumhuriyet Savcısı tarafından yapılan itiraz üzerine merci tarafından sanık hakkında verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararında 5271 sayılı Kanunun 231. maddesinde belirtilen koşullar mevcut bulunduğundan bahisle itirazın reddine karar verilmiş ise de, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 20.06.2019 gün ve 2016/7-1413 Esas, 2019/489 sayılı Kararı ile itiraz merciinin sadece şeklî olarak değil, hem maddî olay, hem de hukuki yönden inceleme yapabileceğinin belirtilmesi nedeniyle, merci Samsun 1. Ağır Ceza Mahkemesi tarafından O Yer Cumhuriyet Savcısı esasa yönelik itirazları konusunda da inceleme yapılarak sonucuna göre karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, sadece hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin koşulların var olup olmadığı yönünden sınırlı değerlendirme yapılarak itirazın reddine karar verilmesi karşısında, kanun yararına bozma istemine dayanan ihbarname içeriği yerinde görüldüğünden, Samsun 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 31/01/2019 tarihli ve 2019/223 Değişik iş sayılı kararının 5271 sayılı CMK"nin 309. maddesi uyarınca BOZULMASINA, müteakip işlemlerin mahallinde yapılmasına ve dosyanın merciine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına tevdiine, 19/06/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.