MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi Usul Kanununa Muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

2007 ve 2008 takvim yıllarında sahte fatura kullandığı iddiasıyla açılan kamu davasında sanığın, iddia edildiği gibi sahtecilik yapmadığını, 8000 TL"nin altında olan meblağları nakit olarak ödeme imkanları olduğundan dava konusu faturalarla ilgili tüm ödemeleri nakit olarak elden yaptığını savunarak suçlamayı kabul etmemesi nedeniyle gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde ortaya çıkarılması bakımından;
1- Suçlara konu faturaların onaylı örneklerinin dosya içerisinde bulunması ve 213 sayılı Kanunun 230. maddesinde öngörülen zorunlu bilgileri içerdiğinin tespit edilmesi karşısında;
a) Suçlara konu olan faturaları düzenleyen mükellefler hakkında dava açılıp açılmadığının araştırılması; dava açılmış ise, dosyalarının getirtilerek incelenmesi ve bu davayla ilgili belgelerin onaylı örneklerinin çıkartılarak dosya içine konulması,
b) Faturaları düzenleyen şirket yetkilileri veya kişilerin, CMK"nın 48. maddesi uyarınca çekinme hakları hatırlatılarak tanık sıfatıyla dinlenmesi; kendilerinden, sözü edilen faturaları hangi hukuki ilişkiye dayanarak verdiklerinin sorulması,
c) Gerektiğinde, faturaların gerçek alım-satım karşılığı olup olmadığının belirlenmesi için;
ca) Faturayı düzenleyen şirketlere ait mal ve para akışını gösteren sevk ve taşıma irsaliyelerinin, teslim ve tesellüm belgelerinin, bedelinin ödendiğine ilişkin ticari teamüle uygun ve kanıtlama yeterliliği olan banka hesaplarının ve kasa mevcuduyla uyumlu geçerli belgelerin; faturaları kullanan sanığın şirketinin yeterli mal girişi veya üretimi olup olmadığına ilişkin belgelerin getirtilmesi,
cb) Daha sonra, faturaları düzenleyen şirketler ile kullanan mükellefin ticari defterleri ve belgeleri üzerinde karşılıklı bilirkişi incelemesi yaptırılması,
Sonucuna göre tüm deliller birlikte tartışılarak sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, eksik araştırma ile yazılı şekilde hükümler kurulması,
2-Kabule göre;
5237 sayılı TCK’nun 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca hükümlerin BOZULMASINA, 04/05/2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.