Yargıtay - Tefecilik yapmak - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/2116 Esas 2020/184 Karar Sayılı İlamı

9. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/2116
Karar No: 2020/184
Karar Tarihi: 02.06.2020

Tefecilik yapmak - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/2116 Esas 2020/184 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın tefecilik suçuyla suçlu bulunarak cezalandırılmasına karar vermiştir. Suçun kanun tarafından öngörülen cezasının üst sınırı göz önünde bulundurularak mahkumiyet ve denetimli serbestlik cezası verilmiştir. Ancak suç tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar geçen sürenin, kanunun öngördüğü uzatılmış dava zamanaşımı süresinden daha uzun olduğu ve sanık hakkında açılan davanın gerçekleşen dava zamanaşımı nedeniyle düşürülmesine karar verilmiştir.
Kanun maddeleri:
- TCK'nın 241/1, 43/1, 62/1, 52/2-4, 58/6. maddeleri: Tefecilik suçunu tanımlamaktadır.
- TCK'nın 66/1-e ve 67/4. maddeleri: Uzatılmış dava zamanaşımı süresini düzenlemektedir.
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 223/8. maddesi: Dava zamanaşımı nedeniyle düşme durumunu düzenlemektedir.
- 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi: Bozma kararına ilişkin hükümleri düzenlemektedir.
- 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Usulü Kanunu'nun 321. maddesi: Bozma kararının sonrasında uygulanması gereken hükümleri düzenlemektedir.
- 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Usulü Kanunu'nun 322. maddesi: Yeniden yargılama yapmadan karar verilebilecek durumları düzenlemektedir.

9. Ceza Dairesi 2020/2116 E. , 2020/184 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik yapmak
Hüküm : TCK"nın 241/1, 43/1, 62/1, 52/2-4, 58/6. maddeleri gereğince mahkumiyet ve denetimli serbestlik

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığa yüklenen “Tefecilik” suçunun 5237 sayılı TCK"nın 241. maddesinde öngörülen cezasının miktarı ve üst sınırına göre; aynı Kanun’un 66/1-e ve 67/4. maddelerinde öngörülen 12 yıllık uzatılmış dava zamanaşımının, katılan ... ’nın beyanına göre en son ödünç paranın alındığı 2008 Ocak olan suç tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği anlaşılmış olmakla sanık müdafiinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükmün, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta aynı Kanun’un 322. maddesinde öngörülen yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, sanık hakkında açılan kamu davasının gerçekleşen dava zamanaşımı nedeniyle 5237 sayılı TCK"nın 66/1-e, 67/4 ve 5271 sayılı CMK’nin 223/8. maddeleri uyarınca DÜŞMESİNE, 02.06.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.