Yargıtay Hukuk Genel Kurulu 2015/2549 Esas 2015/2247 Karar Sayılı İlamı

Hukuk Genel Kurulu
Esas No: 2015/2549
Karar No: 2015/2247

Yargıtay Hukuk Genel Kurulu 2015/2549 Esas 2015/2247 Karar Sayılı İlamı

Özet:

İzmir 10. İş Mahkemesi, işçi ile işveren arasındaki alacak davasında kısmen kabul kararı vermiştir. Karar, Yargıtay 22. Hukuk Dairesi tarafından bozulmuş, ancak mahkeme önceki kararda direnmiştir. Davalı vekili direnme kararını temyiz etmiştir. İş mahkemeleri kararlarına karşı temyiz süresi HUMK'nın hükümleri uyarınca belirlenmektedir. Ancak iş hukuku mevzuatında ya da HUMK'nın temyize ait hükümlerinde karşı temyiz yolu ile temyiz hakkı tanınmamaktadır. Dosya mahkemesine geri çevrilmelidir.
Kanun maddeleri: İş Mahkemeleri Kanunu'nun eski 8. maddesi, 1086 sayılı HUMK'nın 433/1. maddesi, 6100 sayılı HMK'nın Geçici 3. maddesi, 6217 sayılı Kanun'un 30. maddesi.

Hukuk Genel Kurulu 2015/2549 E. , 2015/2247 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : İzmir 10. İş Mahkemesi
TARİHİ : 04/03/2015
NUMARASI : 2014/548-2015/74

Taraflar arasındaki " alacak (işçi ile işveren ilişkisinden kaynaklanan) " davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; İzmir 10. İş Mahkemesince davanın kısmen kabulüne dair verilen 31/12/2012 gün ve 2012/219 E. 2012/704 K. sayılı kararın incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 22. Hukuk Dairesi"nin 02.06.2014 gün ve 2013/12725 E. 2014/15399 K. sayılı ilamıyla bozulmuş, yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.

TEMYİZ EDEN : Davalı vekili

HUKUK GENEL KURULU KARARI

Hukuk Genel Kurulu’nca dosya üzerinde yapılan ön inceleme sonunda gereği görüşüldü:
Mahkemece verilen hüküm, temyiz edilmesi üzerine yukarıda başlıkta belirtilen karar ile bozulmuştur. Bozma üzerine mahkemece ilk kararda direnilmiş, direnme kararı davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
İş mahkemeleri kararlarına karşı temyiz süresi 30/1/1950 tarih ve 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu’nun 2/3/2005 tarih ve 5308 sayılı Kanunla değişmeden önceki 8. maddesine göre belirlenmekte ise de, temyiz usul ve işlemlerinde 6100 sayılı HMK’nın Geçici 3. maddesi yollamasıyla uygulanmakta olan 1086 sayılı HUMK’nın hükümleri uygulanmaktadır.
Her ne kadar uygulamada iş mahkemesinde karşı temyiz yolu ile temyiz hakkı tanınmamakta ise de gerek iş hukuku mevzuatında gerekse de HUMK’nun temyize ait hükümlerinde bunu engelleyen bir hüküm bulunmadığı açıktır. Bu nedenle 6217 sayılı Kanunun 30.maddesi ile 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’na eklenen “Geçici madde 3” atfiyla uygulanmakta olan 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 433/1. maddesi gereğince temyiz dilekçesinin hüküm veren mahkeme aracılığı ile karşı tarafa tebliğ edilmesi ve karşı tarafa temyiz dilekçesine karşı cevap verme ve karşı temyiz isteminde bulunmak hakkının tanınması gereklidir.
Yukarıda yer alan açıklamalar doğrultusunda yapılan incelemede;
Davalı vekiline ait temyiz dilekçesinin davacı tarafa tebliğ edilmediği anlaşılmaktadır. Temyiz eden davalı vekili tarafından sunulan temyiz dilekçesinin, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nu “Geçici madde 3” atfiyla uygulanmakta olan HUMK’nun 433. maddesi gereğince davacı vekiline Tebligat Kanunu ve ilgili mevzuat dikkate alınarak tebliğ edilmeli ve yasal süre beklenildikten sonra Hukuk Genel Kurulu Başkanlığına gönderilmelidir.
Açıklanan nedenle eksiklik giderildikten sonra Yargıtay Hukuk Genel Kurulu Başkanlığı’na gönderilmek üzere dosyanın mahkemesine geri çevrilmesi gerekmiştir.
S 0 N U Ç : Yukarıda açıklanan nedenle dosyanın mahkemesine GERİ ÇEVRİLMESİNE,