Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik yapmak
Hüküm : TCK"nın 241, 62/1, 52/2-4 maddeleri gereğince mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında TCK"nın 43/1. maddesindeki zincirleme suç hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi, O yer Cumhuriyet savcısının sanığın lehine temyiz talebinde bulunduğu gözetilerek aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Gerekçeli karar başlığında hatalı olarak gösterilen suç tarihinin, suça konu ödünç paranın en son verilme tarihi olan 2010 Şubat olarak mahallinde düzeltilmesi ve 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendinde yer alan haklardan sanığın sadece kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverilme tarihine kadar uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi isabetsizliğinin Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte infaz aşamasında yeniden değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Toplanan deliller gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak; sanığın suçunun sübutu kabul edilmiş, oluşa uygun şekilde niteliği belirlenmiş, cezayı azaltıcı sebebin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunmaları inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş ve incelenen dosyaya göre verilen hükümde eleştiri dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan sanık müdafiinin ve O yer Cumhuriyet savcısının yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 02.06.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.