Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/23056 Esas 2022/1345 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Sanığın atılı suçlardan mahkumiyetine dair Erzurum 4. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 30.06.2020 gün ve 2020/136 Esas, 2020/120 Karar sayılı hükümlere yönelik istinaf başvurusunun esastan reddi

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınıp, 5271 sayılı CMK'nın 299/1. maddesi uyarınca takdiren duruşmasız yapılan incelemede, Bölge Adliye Mahkemesi Cumhuriyet Savcısının çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan kurulan hükmü temyiz ettiği gözetilerek dosya tetkik edildi.
Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının 40/2. madde ve fıkrasında yer alan “Devlet, işlemlerinde, ilgili kişilerin hangi kanun yolları ve mercilere başvuracağını ve sürelerini belirtmek zorundadır” ve 5271 sayılı CMK'nın 34/2. madde ve fıkrasında bulunan “Kararlarda, başvurulabilecek kanun yolu, süresi, mercii ve şekilleri belirtilir” şeklindeki düzenlemeler nazara alındığında, Bölge Adliye Mahkemesince sanık hakkında ilk derece mahkemesi tarafından kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan verilen 6 yıl 3 ay hapis cezasına ilişkin hükme yönelik istinaf başvurusunun esastan reddine dair temyizi kabil kararın aynı Kanunun 286/2-a. maddesi uyarınca kesin şekilde verildiğinin belirtilmesi karşısında, sanık müdafisinin bu suçtan kurulan hükme yönelik temyiz gerekçesi içeren 18.03.2021 tarihli ek temyiz dilekçesi süresinde kabul edilerek gereği görüşüldü:
Mahkeme kararlarının, Yargıtay denetimine olanak verecek biçimde açık ve gerekçeli olmasının zorunlu olduğu, bu kapsamda gerekçe bölümünde iddia ve savunmada ileri sürülen görüşlerin belirtilmesi, mevcut delillerin tartışılarak değerlendirilmesi, hükümlere esas alınıp reddedilen delillerin açıkça gösterilmesi, ulaşılan kanaat ve sanığın suç oluşturduğu sabit görülen fiilleri ile bunların hukuki nitelendirmelerinin yapılması suretiyle delillerle sonuç arasında bağ kurulması gerektiği, bu kapsamda ilk derece mahkemesince atılı suçlarından kurulan hükümlerin gerekçesinde sübut değerlendirmesinde hangi delile neden itibar edildiği de açıklanmaksızın, Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının 141 ve 5271 sayılı CMK'nın 230. maddesinde belirtildiği şekilde gerekçe içermeyen karar verilmesi karşısında anılan hükümlere yönelik istinaf başvurusunun kabulü yerine esastan reddedilmesi suretiyle aynı Kanunun 289/1-g. maddesine muhalefet edilmesi,
Kanuna aykırı, Bölge Adliye Mahkemesi Cumhuriyet Savcısı ve sanık müdafileri ile katılan Bakanlık vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi 7. Ceza Dairesinin 17.11.2020 gün ve 2020/919 Esas, 2020/989 Karar sayılı vaki istinaf başvurusunun esastan reddine yönelik esası incelenmeyen hükmünün 5271 sayılı CMK'nın 302/2-4. madde ve fıkrası gereğince BOZULMASINA, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin Erzurum Bölge Adliye Mahkemesi 7. Ceza Dairesine gönderilmesine, 16.02.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.