MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki maddi ve manevi tazminat davasından dolayı yerel mahkemece verilen gün ve sayısı yukarıda yazılı kararın; Dairemizin 07/04/2015 gün ve 2014/12102-2015/4335 sayılı ilamıyla onanmasına karar verilmiştir. Süresi içinde davacı vekili tarafından kararın düzeltilmesi istenilmiş olmakla HUMK’nun 440-442. maddeleri uyarınca tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Temyiz ilamında bildirilen gerektirici nedenler karşısında Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun değişik 440. maddesinde sayılan nedenlerden hiç birine uygun olmayan karar düzeltme isteğinin reddine ve aynı kanunun 442/3. ve 4421 sayılı Kanunun 2. ve 4/b-1. maddeleri gereğince takdiren 261,00 TL para cezasının karar düzeltme isteyenden alınarak hazineye gelir kaydedilmesine ve aşağıda yazılı ret karar harcının karar düzeltme isteyene yükletilmesine 25/02/2016 gününde oyçokluğuyla karar verildi.

KARŞI OY YAZISI

Taraflar 2004 yılında evlendikten sonra 2005 yılında evlilik birliğinin içinde müşterek çocukları doğdu ve bu şekilde 16/08/2010 tarihinde mahkemeye başvurarak aynı tarihli ve karşılıklı olarak maddi ve manevi tazminat istemediklerini bildiren protokol gereğince anlaşmalı olarak boşanmışlardır.
Boşanmadan 15 gün sonra davacının DNA testi yaptırdığı ve çocuğun kendisinden olmadığının anlaşılması üzerine davacının 29/09/2010 tarihinde soy bağının reddi davası açtığı, davalı asil ve vekilinin davayı kabul ettiği mahkemece ...."ndan alınan rapora göre davanın kabulüne karar verildiği, kararın 04/06/2012 tarihinde kesinleştiği anlaşılmaktadır.
Kesinleşmeden sonra davacının kendisinden olmayan çocuğa yaptığı bakım giderlerinden dolayı maddi, davalının başkası ile ilişki yaşamasından dolayı manevi tazminat davasını 1 yıl içinde açtığı, ancak, mahkemece tanık beyanına itibar edilerek davacının çocuğun kendisinden olmadığını bildiği halde evliliği devam ettirdiğini, çocuğa bakmadığını, çocuğun ihtiyaçlarının davalı tarafından karşılandığını, zaten tarafların bu yüzden boşandıkları kabul edilerek davanın reddine karar verildiği, yargılama sırasında davacı tanıklarının davacının kendi çocuğu gibi doğan çocuğa baktığını söylemelerine karşılık tek davalı tanığı tarafların tartışmalarından davacının çocuğun kendisinden olmadığını bildiği konusunda beyanda bulunduğu diğer davalı tanığının ise davacının çocuğun kendisinden olmadığından şüphelenip dava açtığını söylediği anlaşılmıştır.
Tarafların anlaşmalı olarak boşanmış olmaları, boşanma davasında davalının başkası ile ilişkisi ve çocuğun gerçek babasının davacı olmadığına ilişkin bir beyan ve kabulün olmaması, keza, boşanma protokolünde de bu konuya değinilmiş olmaması, davacının boşanma kararından sonra soybağının reddi davası açıp resmen çocuğun babasının kendisinin olmadığını anlamış olması, dinlenilen davacı tanıkları ile davalı tanıklarından ..."nın davacının önceden çocuğun kendisinden olmadığını bilmediği yönünde beyanda bulunmuş olmaları, ayrıca, çocuğun 2005 yılında doğmuş olmasına karşılık davacının 2005 yılından boşanma davasının açıldığı 2010 yılına kadar en az (5) yıl süre ile davalı eşinin kendisini aldattığını bile bile evliliği sürdürmesinin hayatın olağan akışına uygun düşmemesi karşısında tek tanık beyanına itibar edilerek davacının çocuğun kendisinden olmadığını bile bile evliliği sürdürdüğünün kabulü ile davanın reddine ilişkin kararın sayın çoğunluk tarafından karar düzeltme isteminin reddine ilişkin karara katılmıyorum. Bildiği kanıtlanmadığından işin esasına girilerek talepler konusunda karar verilmesi düşüncesindeyim.25/02/2016