MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 4. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 27/06/2016 tarih ve 2015/201-2016/197 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkilinin 2014/21281 sayılı “......” ibareli marka başvurusunda bulunduğunu, TPE tarafından 556 sayılı KHK 7/1-b maddesi uyarınca markasına başvurunun kısmen reddine karar verildiğini, redde mesnet markalarla müvekkili başvurusunun yazılışları, okunuşları ve genel görüntülerinin farklı olduğunu, markalar arasındaki farklılığın iltibası önleyecek düzeyde olduğunu, karşılaştırılan markalarda ortak unsur “...” ibaresi olsa da müvekkiline ait markanın “...” ibaresi ile birlikte bitişik halde “...” ibaresini de içerdiğini ileri sürerek TPE YİDK kararının iptalini talep ve dava etmiştir.
Davalı TPE vekili; dava konusu markanın “......” ibaresinden oluştuğunu, düz ve standart bir yazı stili ile kaleme alındığını, markanın “...” ibaresi ile başladığını, bu ibarenin yanında yer alan “...” ibaresinin ise kesik çizgilerle ve silik bir şekilde yazıldığını ve geri plana itildiğini, karşılaştırılan markalardaki kullanım ve konumlandırılış dikkate alındığında baskın ve ayırt edici nitelikteki hakim unsurun “...” ibaresi olduğunu, kısmen reddedilen hizmetler redde gerekçe gösterilen markaların kapsamında yer aldığından taraf markalar arasında iltibas oluşacağını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunnma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; başvuru konusu ve redde mesnet alınan markalarda ortak unsur "..." ibaresi gözükse de, davacı markasının “......+şekil” olması redde mesnet olan markaların ise “şekil+...” , “...” , “şekil+ P ...” şeklinde olduğu, taraf markalarının ayniyet derecesinde birebir benzemediği, bu açıdan 556 sayılı KHK"nın 7/1-b maddesinde geçen "aynı veya ayırt edilemeyecek kadar benzer" ibaresinin somut olayda gerçekleşmediği, iltibas konusunun ise 556 sayılı KHK 8. maddesi kapsamında itiraz üzerine değerlendirilebileceği gerekçesiyle davanın kabulü ile TPE YİDK kararının başvurunun reddedilen kısmı yönünden iptaline karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 6,70 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 20/06/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.