Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK’ nın 85/1, 62/1, 53/6, 63. maddeleri uyarınca mahkumiyet


Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Olay günü saat 17:54 sıralarında sanık ...’ün sevk ve idaresindeki kamyoneti ile olay mahalline geldiğinde seyrine göre yolun sağında park halinde bulunan araçların arasından yola giren 2006 doğumlu yaya ..."e çarpması ve yayanın ölümü ile neticelenen olayda; sanığın mevcut yol şartlarında, her an ve her cihetten araç ve yaya girişinin olabileceğini göz önüne alarak, hızını düzenlemesi, toplu dikkat halinde, herhangi bir tehlike karşısında ise; derhal klakson, manevra ve frenleme gibi etkin önlem ve tedbirler almak yoluyla aracının kazaya karışmasını durdurabilecek şekilde planlı, hazırlıklı bir sevk ve idare biçimini benimsemiş olması gerekirken, kendisinden beklenen dikkat ve özen yükümlülüğüne aykırı hareket ettiği ve tali kusurlu olduğu anlaşılmakla,
Yapılan incelemeye, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre,
CMK"nın ""Hükmün gerekçesinde gösterilmesi gereken hususlar"" başlıklı 230. maddesinin 1-d bendinde; cezanın ertelenmesine, hapis cezasının adlî para cezasına veya tedbirlerden birine çevrilmesine veya ek güvenlik tedbirlerinin uygulanmasına veya bu hususlara ilişkin istemlerin kabul veya reddine ait dayanakların gerekçede gösterilmesi gerektiği düzenlemesine yer verilmiş; yine Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 27.09.2018 tarihli ve 2015/4-1163 Esas-2018/382 Karar sayılı ilamında belirtildiği üzere; hüküm bölümünde CMK"nın 230. ve 232. maddeleri uyarınca cezanın ertelenmesine, hapis cezasının adli para cezası veya tedbirlerden birine çevrilmesine veya ek güvenlik tedbirlerinin uygulanmasına ya da bu hususlara ilişkin taleplerin kabul veya reddine ait dayanakların açıkça gösterilmesi zorunluluğu bulunmakta olup; dosya içeriğine göre, temyiz dilekçesinde lehe hükümler istemi bulunan sanık hakkında tayin edilen hapis cezasının; TCK’nın 50. maddesinde tanımlı hapis cezasının seçenek yaptırımlara çevrilmesi hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının karar yerinde tartışılmadan ve CMK’nın 231. maddesinde belirtilen müessese ile TCK’nın 51. maddesinde tanımlanan erteleme hükümlerinin uygulanmama gerekçesi olarak "Sanık hakkında verilen hükmün, sanığın tekerrüre esas olmasa da sabıkasının olması ve suç işlemeye meyilli kişiliği nedeniyle ve yargılama aşamasındaki beyan ve davranışlarından ileride tekrar suç işlemeyeceği yönünde mahkememizde olumlu ve yeterli kanaat oluşmadığından ve yasal şartlarının da oluşmaması nedeniyle 5271 sayılı CMK’nın 231/6. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına ve 5237 sayılı TCK"nın 51/1. maddesi gereğince hükmün ertelenmesine yer olmadığına ve caydırıcı olması amacıyla cezasının seçenek yaptırımlara çevrilmesine yer olmadığına," şeklindeki eksik ve yetersiz gerekçe ile hüküm kurulması suretiyle CMK"nın 230/1-d maddesine aykırı davranılması;
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 08.09.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.