MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada ...1. Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 17/11/2016 tarih ve 2015/85 E.- 2016/269 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair ...Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi"nce verilen 07/03/2019 tarih ve 2018/867 E.- 2019/246 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin “DOĞATARIM+ŞEKİL” ibareli markanın 01, 05 ve 31. sınıflardaki mal/hizmetlerde adına tescili için 2013/53146 sayı ile davalı Kurum nezdinde başvuruda bulunduğunu, davalı şirketin başvurularına itiraz ettiğini, Markalar Dairesi Başkanlığı tarafından markalar arasında iltibas oluşmamasına markaların aynı sınıf ve emtiaları ihtiva etmemesine rağmen davalı şirket itirazının kabul edilerek tescil başvurusunun reddine karar verildiğini, bu karara karşı yapılan itirazın ise YİDK’in 11/11/2014 tarih 2014-M-15318 sayılı kararı ile reddedildiğini, müvekkilinin 24/10/1994 tarihinden itibaren ticari faaliyetini “DOĞA TARIM” ticaret unvanı ile aralıksız sürdürdüğünü, bu tarihten itibaren hem ticaret unvanı hem de marka olarak kullanılan “DOĞA TARIM” ibaresi üzerinde müvekkilinin önceye dayalı üstün hakkı, eskiye dayalı kullanım hakkı bulunduğunu, bu ibarenin tarım sektöründe bilinen, tanınan ve güvenilir bir marka haline geldiğini, “www.dogatarim.com” alan adının da müvekkiline ait olup aralıksız kullanıldığını, şirketin tescil tarihinin 10/10/1994 ve “DOĞA TARIM” ibaresi ile oda kayıt tarihinin ise 11/10/1994 tarihleri olduğunu, bu unvan ile ithalat ve ihracat yapıldığını, T.C. Gıda Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı’ndan alınan tüm tescil belgelerinin de “DOĞA TARIM” ibaresini ihtiva edecek şekilde alındığını, redde mesnet yapılan 2010/28470 sayılı “DOĞA KOLEJİ BİR DOĞA NESLİ YETİŞİYOR BAŞARI=DOĞA+ŞEKİL” ve 2013/11679 sayılı “DOĞA HOSPİTAL” markaları ile ortak emtialar bulunmadığı gibi ortalama düzeyde tüketici kitlesi tarafından karıştırılma ihtimalinin bulunmadığını, görsel işitsel ve tertip düzeni açısından birbirinden farklı olduğunu, müvekkilin markasının eğitim sektörüne hitap etmediğini, mal ve hizmetlerin birbiri ile ilişkilendirilemeyeceğini, davalıların müvekkilinin kullanımlarına uzun süredir sessiz kalmaları sebebiyle itirazlarının kötü niyetli olduğunu, davalı Kurum kayıtlarında “DOĞA” ibaresini taşıyan bir çok kayıt bulunduğunu, markalar arasında seri marka algısı bulunmadığını, müvekkilinin “DOĞA TARIM” ibaresi üzerinde kazanılmış hakkının olduğunu ileri sürerek, YİDK’in 11/11/2014 tarih 2014-M-15318 sayılı kararının iptaline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Kurum vekili, davacının markasında yer alan bir kısım emtiaların aynı veya aynı tür olanlarının redde mesnet markaların mal/hizmet listesinde yer aldığını, başvuru markası ve redde mesnet markaların oluşturuluş şekli, renk kombinasyonları, yazı boyutları ve grafik özellikleri incelendiğinde markaların esas unsurunun “DOĞA” ibaresi olduğunu, bu itibarla markalar arasında görsel, işitsel ve kavramsal algı bakımından ayniyet ve/veya ayırt edilemeyecek derecede benzerlik bulunduğunu, başvuru konusu işaret üzerinde başvuru tarihinden önce elde edilmiş herhangi bir hak bulunmadığını savunarak, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı şirket vekili, davacının ticaret unvanının daha önceki tarihte tesciline dayalı olarak öncelikli kullanımının olduğu iddiasına itibar edilemeyeceğini, bu tür bir tescilin marka niteliğinde olduğunun kabul edilemeyeceğini, marka ve ticaret unvanının farklı müesseseler olduğunu, davacının dosyaya sunduğu kayıtların davacının “DOĞATARIM” ibaresini marka olarak kullandığını göstermeyeceğini, müvekkilinin markaları ile davacı markasının orta seviyede tüketici nezdinde iltibas teşkil ettiğini, müvekkili adına tescil edilen her markanın tescil edildiği sınıfta kesintisiz şekilde kullanıldığını, davacının markasının tescili halinde ortala tüketici kitlesinin marka kapsamındaki ürünlerin ve marka sahibi davacının müvekkili şirket ile bağlantılı olduğunu düşüneceğini, ayrıca davacının müvekkilinin markalarının tanınmışlığından haksız yararlanması durumu söz konusu olabileceğini, müvekkilinin tescilli markalarının tescilde öncelik prensibi gereği davacının haksız marka başvurusuna karşı korunması gerektiğini, davacının aslen sessiz kalma yolu ile hak kaybına uğradığını savunarak, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, davalı yana ait 2010/28470 ve 2013/11679 sayılı “DOĞA” esas unsurunu içerir markalar ile davacı yana ait dava konusu 2013/53146 sayılı “DOĞATARIM” ibareli markanın yayına çıkan emtia yönünden aynı veya benzer oldukları, işaretler arasında da görsel, fonetik ve anlamsal olarak yüksek düzeyde benzerliklerin mevcut olduğu, her ne kadar 01. ve 31. sınıf ile 05. sınıf malların hitap ettikleri tüketici kitleleri farklı algı ve bilinç düzeyine sahip tüketiciler iseler de işaretler arasındaki benzerliğin her iki tüketici kitlesi nezdinde de iltibas ihtimalini doğuracağı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karara karşı, davacı vekili tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
...Bölge Adliye Mahkemesince, davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Karar, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, tescil başvurusunun reddi kararına yapılan itirazı reddi ile ilgili YİDK kararının iptali talebine ilişkindir. İlk Derece Mahkemesince, yukarıda yazılı gerekçelerle davanın reddine karar verilmiş, Bölge Adliye Mahkemesince davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir. Ancak, davalı şirketin markalarında yer alan “DOĞA” ibaresinin ayırt ediciliğinin düşük seviyede olduğu, davacının başvuru işaretinin davalı şirketin markalarında bulunan mesajlardan hiçbirini ifade etmediği, aksine davacı başvurusuna konu "DOGA TARIM" ibaresinde, tamamen şirketin iştigal konusuna yollama yapıldığı, davalı markalarıyla işletmesel bağlantılandırmayı tesis eden herhangi bir unsurun bulunmadığı, davalı şirketin “DOĞA” ibaresini içeren markasının tanınmış olmadığı, aksine “DOĞA KOLEJİ” ibareli markasının belli seviyede eğitim ve öğretim hizmetleri bakımından ilgili sektörde belli bir bilinilirliğinin bulunduğu, ancak somut olayda başvuru markasının tescil kapsamı itibariyle KHK"nın 8/4. maddesindeki risklerin doğmayacak olması nedeniyle davanın kabulü yerine reddine karar verilmesi doğru görülmemiş, bu nedenle Bölge Adliye Mahkemesi kararının bozularak kaldırılması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacının temyiz isteminin kabulü ile İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik istinaf başvurusunun esastan reddine ilişkin Bölge Adliye Mahkemesi kararının BOZULARAK KALDIRILMASINA, HMK"nın 373/1. maddesi uyarınca dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 21/01/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.