Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/536 Esas 2020/107 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik verilen hükmün süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -

Davacı vekili, davalılar ile müvekkili arasında ihale üzerine akdedilen sözleşmeye göre hizmet alımı gerçekleştirildiğini, yüklenici firmaların hizmeti yerine getirmek adına işçileri çalıştırdıklarını, işçilerin yüklenici firmanın işçisi olmalarına rağmen davalı müvekkilinin ihale eden konumundan dolayı mahkeme kararı ile müştereken ve müteselsilen işçiye karşı sorumlu tutulduğunu ve bu şekilde müvekkili aleyhine hüküm tesis edildiğini, müvekkiliin tazminat ve sair alacakları ödemek durumunda kaldığını ileri sürerek; asıl işverenler olan davalı tarafından ödenmesi gereken işçi ... alacaklarına karşılık ödenen 8.096,14 TL nin müvekkili tarafından ödenmek durumunda kaldığını beyan etmiştir.
Davalı Özel ... Engelli Bakım Merkezi, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma ve tüm dosya kapsmaına göre; davalılar ile davacı belediye arasında ihale sonucunda akdedilen sözleşme gereği hizmet alımı gerçekleştirildiği, bu kapsamda davalı yüklenici şirketlerin diğer işçiler ile birlikte ... isimli işçiyi de çalıştırdıkları, Kayseri 3. İş mahkemesinin 2012/625 esas ve 2012/661 karar sayılı ilamı uyarınca davacı belediyenin de ihale eden konumundan dolayı işçiye karşı müştereken ve müteselsilen sorumlu tutularak aleyhine karar verildiği, verilen karara istinaden 01/07/2011 tarihinde 8.110,27TL.nin davacı belediye tarafından ilam alacaklısına ödendiği, ilgili ihale şartnamesinde tarafların işçi alacaklarından sorumluluğuna ilişkin düzenlemenin yer almadığı, Yargıtay"ın yerleşik içtihatlarına göre şartnamede buna ilişkin düzenleme bulunmaması halinde tarafların yarı yarıya sorumlu olacağının, ancak ihbar tazminatının tamamının son alt işveren tarafından ödenmesi gerektiğinin kabul edildiği gerekçeleriyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Kararı davalı Özel ... Özürlü Ve Bakım Hizm. Ltd. Şti. vekili temyiz etmiştir.
5219 Sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonucu Hukuk Muhakemeleri Usulü Kanunu"nun (HUMK) 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 5236 Sayılı Kanun"un 19. maddesiyle HUMK’a eklenen Ek-Madde 4’te öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2016 yılı için 2.190,00 TL’dir.
Somut olayda davacı ödediği 8.096,14 TL tutarın rucuen tazminatını talep etmiş, mahkemece davanın kısmen kabulüne 1.611,13 TL"nin 01/07/2011 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte, davalı Özel ... Özürlü Bakım Hiz. Ltd. Şti.nden alınarak davacı belediyeye ödenmesine karar verilmiştir. Temyiz eden davalı yönünden hükmedilen miktar yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kaldığı cihetle kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi 01.06.1990 günlü ve 1989/3 Esas, 1990/4 Karar sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da karar verilebileceğinden davalı vekilinin temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz isteminin mahkeme hükmünün kesinlik sınırı kapsamında kalması nedeniyle REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz edene iadesine, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere 15.01.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.