Hırsızlık - mala zarar verme - iş yeri dokunulmazlığının ihlali - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/14598 Esas 2020/2713 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/14598
Karar No: 2020/2713
Karar Tarihi: 17.02.2020

Hırsızlık - mala zarar verme - iş yeri dokunulmazlığının ihlali - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/14598 Esas 2020/2713 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararda, sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hüküm doğrudan adli para cezasına çevrildiği için temyiz mümkün olmadığı belirtilmiştir. Hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından kurulan hükümler ise, TCK'nın 53. maddesinde öngörülen hak yoksunluklarına ilişkin Anayasa Mahkemesi kararı da göz önünde bulundurularak, temyiz itirazlarının reddedilmesi ve hükümlerin onanması kararı verilmiştir.
Kanun maddeleri: 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi, TCK'nın 53. maddesi.

2. Ceza Dairesi 2019/14598 E. , 2020/2713 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme, iş yeri dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1- Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik yapılan temyiz itirazlarının incelenmesinde,
Doğrudan hükmolunan adli para cezalarının miktar ve türüne göre; 14.04.2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükmünün temyizi mümkün olmadığından sanık müdafiinin temyiz isteminin CMUK"nın 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2- Sanık hakkında hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçlarından kurulan hükümlere yönelik yapılan temyiz itirazlarına gelince;
TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının, tüm hükümler yönünden uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA, 17.02.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.