MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı işveren nezdinde çalışmakta iken yıllık ücretli izin verilmemesi, davalının sigorta primlerinin eksik ödemesi ve sigorta ile diğer yükümlülüklerini yerine getirmemesi nedeni ile davacının iş sözleşmesini haklı nedenle feshettiğini, bu sebeple kıdem tazminatı, fazla mesai, ulusal bayram ve genel tatil ve yıllık izin ücreti alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, iş akdinin feshini haklı kılacak bir neden bulunmadığını belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, belgelere ve tüm dosya kapsamına göre; davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davacının yıllık ücretli izn alacağına hak kazanıp kazanmadığı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Davacı, davalı işyerinde 01.02.1991 ve 01.02.2007 tarihleri arasında çalıştığını ve kendisine yıllık izinleri kullandırılmadığı gibi sigorta primlerinin de eksik ödendiğini iddia etmiş, davalı ise fabrikanın 1 Aralık ile 1 Nisan tarihleri arası çalışmadığını, inşaat sektörünün bu dönemlerde durgun olduğunu, işin mevsimlik iş olduğunu, mevsimlik olması nedeniyle davacının yıllık ücretli izin hakkının da olmadığını savunmuştur.
Mahkemece davacının 01.02.1991 ve 01.02.2007 tarihleri arasındaki kesintili hizmetleri toplanarak davacının davalı işyerinde 11 yıl 2 ay 5 gün çalıştığı kabul edilerek yıllık izin ücreti alacağının kabulüne karar verilmiştir.
4857 sayılı İş Kanunu"nun 53/3 maddesi uyarınca, mevsimlik işlerde yıllık ücretli izinlere ilişkin hükümler uygulanmaz. Bir başka anlatımla, mevsimlik işçi, 4857 sayılı İş Kanunu"nun yıllık ücretli izin hükümlerine dayanarak, yıllık ücretli izin kullanma veya buna dayanarak ücret alacağı isteminde bulunamaz. Hemen belirtmek gerekir ki, 53/3. maddede ki kural, nispi emredici kural olup, işçi lehine bireysel iş sözleşmesi ya da Toplu İş Sözleşmesi ile yıllık ücretli izne ilişkin hükümler düzenlenebilir ve mevsimlik işçiler için yıllık izin hakkı tanınabilir.
Yılın çalışılmayan bölümünde işçi bu hakkını kulanmış olup, yasa koyucunun mevsimlik işte yıllık izin öngörmemiş olmasının temel gerekçesi de çalışılan süre itibarıyla dinlenme ihtiyacının ortaya çıkmamış oluşudur.
Gerek 1475 sayılı Yasanın 50.maddesinde gerekse 4857 sayılı İş Kanununun 53. maddesinde mevsimlik işlerde yıllık izin hakkının doğmayacağı belirtilmiş ise de, yılın ne kadar bölümünde çalışılma halinde mevsimlik iş sayılacağı yönünde bir düzenlemeye yer verilmemiştir. Öyle ki yılın tamamına yakın bir bölümünde çalışılma halinde Anayasal temeli olan dinlenme hakkının tanınması gerekeceği açıktır. Yargıtay ilgili Hukuk Dairelerinin istikrar kazanan kararlarında da çalışmanın 11 ayın üzerine çıktığı hallerde mevsimlik iş ilişkisinin dışına çıkıldığı kabul edilmiştir.
Yapılan bu açıklamalara göre mevsimlik işlerde çalışmanın 11 ayın üzerine çıktığı yıllar için istekle ilgili bir karar verilmelidir. Davacının davalı işyerinde yılın 2. veya 4. ayında çalışmaya başlayıp yılın 11. veya 12. ayında işten ayrıldığı, yapılan işin niteliği ile birlikte hizmet tespit davasına göre de davacını yaptığı işin sezonluk bir iş olduğu anlaşıldığından ve davacının yıllık 11 ayı geçen çalışması bulunmadığından yıllık izne hak kazanamadığının kabulüyle yıllık izin alacağı talebinin reddi gerekirken mahkemece hatalı değerlendirme ile yıllık izin talebinin kabul edilmesi bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeple BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 12.03.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.