MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Özel belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendinde yer alan haklardan sanığın sadece kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverilme tarihine kadar uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi isabetsizliğinin Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte infaz aşamasında yeniden değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Bozmaya uyularak yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Bor Asliye Ceza Mahkemesinin 18.01.2011 tarih, 2009/115 Esas, 2011/113 Karar sayılı kararıyla sanık hakkında özel belgede sahtecilik suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün sanık tarafından temyiz edildiği, aleyhe temyiz bulunmadığı ve bu hükümde sanık hakkında tekerrür hükmünün uygulanmadığı gözetilmeden, bozma sonrası yapılan yargılamada 1412 sayılı CMUK"nın 326/son maddesinde düzenlenen kazanılmış hak ilkesine aykırı biçimde sanık hakkında TCK’nın 58. maddesinin uygulanması,
Yasaya aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebepten dolayı, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı Yasanın 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasından tekerrüre ilişkin kısmın çıkartılması suretiyle, sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, Başkan vekili ..."nın tekerrür yönünden karşı oyu ve oyçokluğu ile 03.05.2018 tarihinde karar verildi.
KARŞI OY GEREKÇESİ
Tekerrür, 5237 sayılı TCK’nın birinci kitabının, üçüncü kısmının, ikinci bölümünde yer alan “güvenlik tedbirleri" başlığı altındaki 58. maddesinde düzenlenmiş; aynı Kanunun 7. maddesinde ise bir “infaz rejimi ” olduğu belirtilmiştir.
Cezayı etkileyen bir neden olarak kabul edilmediğinden, gerek 1412 sayılı CMUK"nın halen yürürlükte olan 326. maddesinin son fıkrasında, gerekse 5271 sayılı CMK"nın 307. maddesinin (4) numaralı fıkrasında öngörülen “hükmün sanık lehine temyizi üzerine bozulmasından sonra yeniden verilen hükmün, önceki hükümle belirlenmiş olan cezadan daha ağır olamaz” biçimindeki kuralın kapsamı dışında kalmaktadır.
Somut olayla ilgili olarak, sanığın temyizi üzerine bozulan ilk hükümde uygulanmamış olmasına rağmen, tekerrür oluşturan mahkûmiyeti nedeniyle sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 58. maddesinin 6 ve 7. fıkralarının uygulanması doğrudur.
Açıklanan nedenle, sanık hakkındaki hükmün doğrudan onanması gerektiği kanısını taşıdığımdan, tekerrür uygulamasına ilişkin bölümün hüküm fıkrasından çıkarılması suretiyle, hükmün düzeltilerek onanmasına ilişkin çoğunluk görüşüne katılmıyorum. 03.05.2018