Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/8809 Esas 2019/6040 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 22/3, 89/2-b-d, 62/1, 52/2-4, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya toplanıp karar yerinde gösterilen delillere mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine; ancak;
Olay günü sanığın idaresindeki kamyonla giriş yaptığı kontrollü dönel kavşak üzerinde, kendisine hitaben yanan kırmızı ışığa uymayıp seyrine devam ettiği esnada, aynı kavşağa sağından doğru giriş yapan motosikletli katılanın, sanığın idaresindeki kamyona sağ tarafından çarpması ve katılanın yaralanması şeklinde gerçekleşen olayda, katılanın yaralanmasına ilişkin düzenlenmiş olan 03/06/2014 tarihli geçici raporda sanığın vücudunda kemik kırığı tespit edilmemiş olduğunun anlaşıldığı, yine katılanın yaralanmasına ilişkin düzenlenen 02/07/2014 tarihli kesin raporda ise meydana gelen yaralanmanın derecesi belirtilmeyen şekilde kemik kırığına sebebiyet verdiğinin ve yüzde sabit iz oluşturacak nitelikte olduğunun belirtildiği anlaşılmakla, mevcut raporlar arasındaki çelişkinin giderilmesi amacıyla katılana ait tüm tedavi evraklarının getirilerek, gerekli görülmesi halinde katılanın da bizzat muayene edilmesi suretiyle Adli Tıp Kurumundan aldırılacak raporun ardından sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 13/05/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.