Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/8808 Esas 2019/6037 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/8808
Karar No: 2019/6037
Karar Tarihi: 13.05.2019

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/8808 Esas 2019/6037 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, taksirle yaralama suçundan mahkum edilmiştir. Temyiz başvurusu üzerine yapılan incelemede, sanığın mesleği ruhsatnameye bağlı olarak yürütülen bir meslek olmadığından, mesleğinin yasaklanması veya sürücü belgesinin geri alınması hükümlerinin uygulanamayacağına karar verilmiştir. Ancak, sanığın hüküm açıklanmasının geri bırakılması talebinin kabul edilmesine rağmen gerekçe kısmında yeniden suç işlememe kanaatine varılamaması nedeniyle hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi çelişkiye neden olmuştur. Bu nedenle, kararın kanuna aykırı olduğu ve hükmün bozulması gerektiği kararına varılmıştır.
Kanun Maddeleri: TCK 89/1, 89/2-b, 62/1, 52/2-4, 53/6, CMK 231/5, CMUK 321, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi.

12. Ceza Dairesi 2017/8808 E. , 2019/6037 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/2-b, 62/1, 52/2-4. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
TCK"nın 53/6. maddesinde “belirli bir meslek veya sanatın ya da trafik düzeninin gerektirdiği dikkat ve özen yükümlülüğüne aykırılık dolayısıyla işlenen taksirli suçtan mahkumiyet halinde 3 aydan 3 yıla kadar bu meslek veya sanatın icrasının yasaklanmasına ya da sürücü belgesinin geri alınabileceğine karar verilebileceğinin düzenlendiği, bir mesleğin icrasının yasaklanabilmesi için ruhsatnameye bağlı olarak yürütülmesi gerekmekte olup, sanığın kazanın meydana geldiği alanda şantiye şefi olarak çalışmasının ruhsatnameye bağlı olarak yürütülen bir meslek olmadığı anlaşılmakla, tebliğnamede belirtilen husus nedeniyle bozma öneren görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya toplanıp karar yerinde gösterilen delillere mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre, katılan vekilinin kusur durumuna, ceza miktarına ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanığın 14/01/2014 tarihli duruşmada CMK"nın 231/5. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasını kabul ettiğini beyan etmesi karşısında, hüküm fıkrasında sanığın hükmü açıklanmasının geri bırakılmasını kabul etmemesi nedeniyle hakkında kurulan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verildiği, bununla beraber gerekçe kısmında sanığın yeniden suç işlemeyeceğine yönelik kanaate varılamadığı gerekçesiyle hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmek suretiyle hüküm fıkrası ile gerekçe arasında çelişkiye neden olunması,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülüp, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 13/05/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.