Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki borçlu tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü :
Sair temyiz itirazları yerinde değil ise de;
Her ne kadar icra mahkemesi kararları kesin hüküm oluşturmaz ise de, borçlunun haczedilmezlik şikayeti nedeniyle aynı konuda verilen önceki kararın kesinleşmesi halinde, ilk karar, daha sonra verilmiş olan bu karara karşı kesin hükmün sonuçlarını doğurur.
HUMK.nun 237. maddesi gereğince bir davada kesin hükümden söz edilebilmesi için, davanın taraflarının, konusunun ve sebeplerinin aynı olması gerekir.
Somut olayda, mahkemece, Sarayönü İcra Hukuk Mahkemesi"nin 2007/12-33 sayılı kararı, kesin hüküm olarak kabul edilmiş ise de, bu davanın konusu eldeki davadan farklıdır. İlk şikayetin, taşınmaz üzerine 22.07.2007 tarihinde konulan hacze karşı meskeniyet şikayeti olmasına karşılık, eldeki şikayetin, ilk haczin düşmesi nedeniyle 07.01.2011 tarihinde yeniden konulan ikinci hacze karşı meskeniyet şikayeti olduğu anlaşılmaktadır. Görüldüğü üzere her iki davanın tarafları ve sebepleri aynı ise de, aynı tarihli hacze ilişkin olmamaları nedeniyle konuları farklı bulunduğundan HUMK.nun 237. maddesinde belirtilen kesin hüküm şartları oluşmamıştır. Kaldı ki ilk karardan sonra konulan yeni hacze göre, taşınmazın değerinin ve borçlunun haline münasip ev alabileceği bedelin değişmiş olması da mümkündür.
O halde mahkemece işin esası incelenerek oluşacak sonuca göre bir karar verilmesi gerekirken, koşulları oluşmayan kesin hükmün varlığından söz edilerek şikayetin reddi yönünde hüküm tesisi isabetsizdir.
SONUÇ  : Borçlunun temyiz itirazlarının kısmen kabulü ile mahkeme kararının yukarıda yazılı nedenlerle İ.İ.K. 366 ve H.U.M.K.’nun 428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), 19.01.2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.