Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2015/12581 Esas 2016/2203 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi


Davacılar ... ve diğeri vekili Avukat .. tarafından, davalılar ... ve diğeri aleyhine 07/04/2015 gününde verilen dilekçe ile adli yardım istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; adli yardım talebinin reddine dair verilen 13/04/2015 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı ... tarafından istenilmekle dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dosyanın incelenmesinde; davalı ... tarafından yerel mahkeme kararı temyiz edilirken 06/07/2011 tarihli dilekçe ile adli yardım talebinde bulunulduğu, istemin mahkemece 11/07/2011 tarihli ek kararla reddedildiği ve kararın kesin nitelikte olduğu anlaşılmıştır. .. 14/04/2011 gün, 2010/105 esas ve 2011/121 karar sayılı kısmen kabul kararı, son olarak Yargıtay 4. Hukuk Dairesi Başkanlığı"nın 20/05/2013 gün, 2013/6164 esas ve 2013/9252 karar sayılı ilamı ile davalı ..."nın karar düzeltme isteminin reddine karar verilmesi ile 20/05/2013 tarihinde kesinleşmiştir. Mahkemece, karar ve ilam harcının davalılardan tahsili yönünde hüküm kurulması ve hükmün kesinleşmesini müteakip .. tarafından harç tahsili için davalı ..."dan talepte bulunulması üzerine davalı mahkemeye başvurarak 07/04/2015 tarihinde yeniden adli yardım talebinde bulunmuş ve 13/04/2015 tarihli ek kararla istemin mahkemece reddine karar verilmiştir.
6100 sayılı .. 337. maddesinde; adli yardım talebinin reddine ilişkin kararlara karşı, tebliğinden itibaren bir hafta içinde kararı veren mahkemeye dilekçe vermek suretiyle itiraz edilebileceği ve itiraz incelemesi neticesinde verilen kararın da kesin olduğu düzenlenmiştir.
Şu halde; yasanın açık hükmü gereği yerel mahkemenin adli yardım isteminin reddine dair 13/04/2015 tarihli kararına karşı temyiz kanun yolu kapalıdır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalının temyiz isteminin incelenebilirliği olmadığından temyiz dilekçesinin REDDİNE ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 22/02/2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.