Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/19088 Esas 2022/1493 Karar Sayılı İlamı

İNCELENEN KARARIN;
MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Nitelikli cinsel saldırı (sanık ... hakkında mağdure ...’ya yönelik), reşit olmayanla cinsel ilişki, çocuğun kaçırılması ve alıkonulması (sanıklar haklarında mağdure ...’ya yönelik), kişiyi hürriyetinden yoksun kılma (sanıklar haklarında mağdure ...’ya yönelik)
HÜKÜM : Sanıklar haklarında mağdure ...’ya yönelik reşit olmayanla cinsel ilişki suçundan açılan kamu davalarının şikayetten vazgeçme nedeniyle düşmesine, mağdurelere karşı çocuğun kaçırılması ve alıkonulması suçundan mahkumiyetlerine, sanıklar hakkında mağdure ...’ya yönelik kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçu ile sanık ... hakkında mağdure ...’ya karşı nitelikli cinsel saldırı suçundan beraatlerine

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi uyarınca davaya katılma hakkı bulunan Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına yokluğunda yapılan yargılamaya ilişkin olarak mahkemelerce re'sen ihbarda bulunulmasının zorunlu olup olmadığı hususunda Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunca yapılan toplantı sonucunda verilen 13.12.2019 gün ve 2019/6 Esas, 2019/7 sayılı içtihadı birleştirme kararı ile Bakanlığa bildirimde bulunulmasının zorunlu olmadığının kabul edilmesi ve 5271 sayılı CMK'nın 237/2. maddesine göre kanun yolu muhakemesinde davaya katılma talebinde bulunulamayacağının anlaşılması karşısında, Bakanlık vekilinin davaya katılma ve hükmü temyize hakkı bulunmadığından, vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
Sanıklar müdafilerinin temyiz istemlerinin incelenmesine gelince;
Oluşa uygun kabule göre, sanıkların eylemlerine uyan çocuğun kaçırılması ve alıkonulması suçunu düzenlenyen 5237 sayılı TCK'nın 234/3. maddesinde yer alan cezanın üst sınırı itibarıyla aynı Kanunun 66/1-e. maddesinde belirtilen 8 yıllık olağan dava zamanaşımına tabi bulunduğu ve
zamanaşımını en son kesen 06.06.2013 tarihli mahkumiyet kararları ile inceleme günü arasında bu sürenin geçtiği anlaşıldığından, hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1.maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, aynı Kanunun 322/1 ve 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddeleri uyarınca bu suçtan görülen kamu davalarının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, 22.02.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.