MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 2. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 05/11/2015 tarih ve 2014/455-2015/390 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davacının, davalı firmanın otobüsü ile 05/12/2012 tarihinde ... Otogarı’ndan ..."ya seyahat ettiğini, ... ilçesinde 10 dakika ihtiyaç molası verildiğini, rahatsızlığı nedeniyle lavaboya gittiğini, süre bitmeden döndüğünde otobüsün yerinde olmadığını fark ettiğini, bunun üzerine taksi tutarak ... iline gittiğini, otobüsü burada yakaladığını 350,00 TL para ödediğini, valizinin ve özel eşyalarının otobüsün içinde kaldığını, yapılan bu hata yüzünden otobüs ile seyahat edemez hale geldiğini, mecburiyetten seyahat ettiğinde dahi otobüs beklemeyecek diye mola yerlerinde otobüsten inmediğini, davalı tarafın kusurlu davranışı nedeniyle maddi manevi olarak zarar gördüğünü iddia ederek 5.000.00 TL manevi tazminatın davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının iddialarının asılsız olduğunu, dinlenme tesislerinde ne kadar süre ile mola verileceği ve süre biriminden önce yerlerini almaları ve değerli eşyalarını mola esnasında yanlarına almaları aksi takdirde firmanın herhangi bir sorumluluğu olmadığı şeklinde otobüslerde molaya girilirken anons edildiğini, otobüsün hareket saati yaklaştığında tesiste güzergah ve firma ismi anonsu yapılarak otobüsün hareket saatinin geldiğinin bildirildiğini, davacının iddialarının somut delillere dayanmadığını, manevi tazminat koşulları oluşmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, tanık beyanı ve tüm dosya kapsamına göre; davalıya ait otobüsün duraklama sırasında kaç dakika mola verdiği, bu hususun yolculara duyurulup duyurulmadığı, süresinden erken hareket edip etmediği, davacının zamanında otobüsün başına gelip gelmediği, davacının otobüse binememesinde davalıya ait otobüs çalışanlarının kusurlu olduğunun ispatlanamadığı, davalıya ait çalışanların kusuru sebebiyle gecikmeye sebebiyet verilmiş olsa dahi manevi tazminat koşullarının oluşmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 6,70 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 18/06/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.