Tefecilik yapmak - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/4447 Esas 2020/159 Karar Sayılı İlamı

9. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/4447
Karar No: 2020/159
Karar Tarihi: 01.06.2020

Tefecilik yapmak - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/4447 Esas 2020/159 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, tefecilik suçundan dolayı yargılanmıştır. Hazine bu suçtan mağdurdur ve davaya katılma hakkına sahiptir. Ancak Hazine vekili, temyiz istemini süresinde yapamamıştır. Sanık vekilinin temyizi sadece vekalet ücretine yöneliktir. Tefecilik suçunun zamanaşımı süresi 8 yıldır ve son kesinti tarihi 15/05/2012 olarak belirlenmiştir. Başka bir kesinti sebebi bulunmadığından, hüküm BOZULMAKLA beraber yeniden yargılama gerektirmediğinden düşmüştür. Kanun maddeleri ise şu şekildedir: 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi, CMUK’nın 317. ve 321. maddeleri, 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi, 322/1 ve 5271 sayılı CMK’nın 223/8. maddeleridir.

9. Ceza Dairesi 2020/4447 E. , 2020/159 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik yapmak
Hüküm : Beraat

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında tefecilik suçundan kamu davası açıldığı, Hazinenin bu suçun mağduru olduğu, bu sıfatının gereği olarak CMK"nın 233 ve 234. maddeleri gereğince kovuşturma evresinde sahip olduğu davaya katılma ve diğer haklarını kullanabilmesi için duruşmadan haberdar edilmesi gerektiği, suçtan zarar gören Hazine vekilinin 09/04/2015 tarihinde tebliğ edilen hükümleri bir haftalık yasal temyiz süresinden sonra verdiği 30/06/2015 günlü dilekçe ile temyiz ettiği anlaşılmakla, Hazine vekilinin süresinde yapılmayan temyiz isteminin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
Sanık vekilinin temyizinin sadece vekalet ücretine yönelik olduğu gözetilerek, incelemenin sanık vekilinin vekalet ücreti talebiyle sınırlı olarak yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Sanığa isnat edilen Tefecilik suçunun 5237 sayılı TCK"nın 241/1 maddesinde öngörülen cezaların tür ve miktarına göre aynı Kanunun 66/1-e maddesinde yazılı 8 yıllık asli dava zamanaşımı süresine tabi olduğu, zamanaşımını en son kesen 15/05/2012 tarihli sorgu ile temyiz incelemesi günü arasında bu sürenin gerçekleştiği, zamanaşımını kesen başkaca sebebin de bulunmadığı anlaşıldığından hükmün 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanunun 322/1 ve 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddeleri gereğince sanık hakkında açılan kamu davasının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, 01.06.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.