Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/8058 Esas 2019/5975 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/8058
Karar No: 2019/5975
Karar Tarihi: 09.05.2019

Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/8058 Esas 2019/5975 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davada sanık, taksirle yaralama suçundan mahkum edilmiştir. Sanık hakkında tayin edilen hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi aleyhe temyiz bulunmadığı için bozma nedeni yapılmamıştır. Ancak, sanık müdafiinin eksik incelemeye ve lehe hükümlerin uygulanmamasına dair temyiz itirazları reddedilmiş, hüküm onanmıştır. Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK'nın 61/1 maddesinin (b) bendinde yer alan “suçun işlenmesinde kullanılan araçlar” gerekçesine dayanılamayacağına dair kararı gözetilmediğinden hüküm kanuna aykırı bulunmuştur. Bu nedenle hüküm, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321 maddesi gereğince bozulmuş, ancak bu hususun aynı Kanunun 322. maddesine dayanılarak düzeltilebileceği belirtilmiştir. TCK'nın 89/1, 89/2-a.b, 62/1, 50/1-a, 52/4, 53/6 maddeleri ise sanığın mahkumiyetine ilişkin olarak kullanılmış kanun maddeleridir.

12. Ceza Dairesi 2017/8058 E. , 2019/5975 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/2-a.b, 62/1, 50/1-a, 52/4, 53/6.
maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK"nın 50/2. maddesinin ""suç tanımında hapis cezası ile adlî para cezasının seçenek olarak öngörüldüğü hâllerde, hapis cezasına hükmedilmişse; bu ceza artık adlî para cezasına çevrilmez"" şeklindeki hükmüne ve 5237 sayılı TCK"nın 89/1. maddesindeki seçimlik cezalardan hapis cezası tercih edilmesine rağmen, sanık hakkında tayin edilen hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin eksik incelemeye, lehe hükümlerin uygulanmamasına, TCK"nın 51 ve CMK"nın 231. maddelerinin uygulanmamasına, kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (b) bendinde yer alan ""suçun işlenmesinde kullanılan araçlar"" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesindeki yetkiye dayanılarak, düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; sanığa verilen temel cezanın belirlenmesinde gösterilen diğer gerekçeler yasal ve yeterli olduğundan, hüküm fıkrasının (1) numaralı bendinde yer alan ""kullanılan araç" ibaresinin hükümden çıkartılması suretiyle, eleştirilen hususlar dışında sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 09/05/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.